Als je door die druilerij
En langs de groene,
Natte kransen
Nog iets ziet dat blij
En zomaar, mooi is, om te zoenen
Dan mag je dansen.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Als je door die druilerij
En langs de groene,
Natte kransen
Nog iets ziet dat blij
En zomaar, mooi is, om te zoenen
Dan mag je dansen.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Vonkspoor trekt een rode regen
Door de prille morgenstond
Glijdend wrijven groene vegen
Stille wereld kakelbont
Ergens zingt een vogel
En ik houd voldaan mijn mond
Leef in stilte mee met
Wat het leven zomaar vond.
Gurbigen.
Zeg, zielsprofeet
De stralen om jouw kop
Verlichten die allang niet meer
Ze schijnen er nu op
En dat is introspectie
Als anders dan het stralen
Dat jij zo zeer verbeidde
En ik zo hard zie falen.
Beter dan vermeierij
Het zeil wat bak te halen
Harder dan de klapperfok
Altijd nog de storm.
Gurbigen.
Twee verslagen verderop
Hervind ik, in mijn leven
Wat, op slag, van onderop
Zelf opnieuw komt bovenzweven
Dan herpak ik alles
Val ik terug op mij
Dans ik dol mijn rondjes
Op de grote, stille hei.
Gurbigen.
Ach, het is weer lente
Wat leuk, en fris, en nieuw
Wel jammer van de vislucht
Door mijn weer wijdopen kieuw
Maar, die is geen halszaak
Vislucht gaat voorbij
En ik ben, eindelijk, weer vrij,
Dus wacht ik
Blij, op de mei.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ja, maar er is nergens haast
Geen dwingend wringbedingen
Geen verschrokken snorhaar
Dat, vertrokken, daasbaast
Kijk, dat noem ik lentekalm.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Het is geen andere wereld
Ik hang de schrijver niet uit
Ik lees het anders
Voel navenant
En laad mij een zwaarder affuit
Lees: het zal nog knallen.
Officia 2, De Klencke 4, Amsterdam.
het is een netelig nagelprobleem
hoe vloer ik, katvast, tapijt?
waar ik het liefst met pistoolnieten smijt
laat zacht op zachter weinig respijt
zo boven op keihard beton
waar ik al, daarmee, begon
kom ik, gedwongen, in rommeler weer
leg ik te klein, te smal neer
weet ik terwijl ik de vloervorm leer
dat ik weer schever tot rotbroddel zweem
krijg je, met kortetermijners.
Romeo, Romeo, thank you for being
Right as you are, Romeo, oh
Lessons unlearned will live
Romeo, something must give
Romeo, Romeo, wherefore are we
If not for to hold back the storm?
By selfset norm we should go
And be for to make what we see
Romeo, Romeo, too blind are we
History never repents, and to be
Always is easier than to be where.
n.a.v. Twee Vandaag’s interview met
Graspastegels in iedere berm!
Zwerm eruit, de nokkentop op
Laat zo meer als wat het was
Behalve de gewondenkerm
Groen maar ratelprachtig:
graspas, da’s pas machtig.