Mijn woede ontbrandt met de vuurkracht van zonnen
Vult brede rivieren met bloed, ongeronnen
Dat onder mijn goedkeurend oog nimmer stroomt
Omdat mijn rede mijn woede weer intoomt
Daar heb je mazzel mee
Dat is je redding
Anders dan kleurden
je resten de bedding.
Met van die grote lepels en honger als ’n paard
is zelfs de doorgaans vega haas niet voor wat dooie koe vervaard
De angst- die altijd is, in dit zwakgroen knollenland
springt op weinig slaap van klein probleem naar wereldbrand.
Je ziet ze in de schemer, omdat je ’s nachts niks ziet
soms liggend in hun leger maar veel vaker op het hazenpad
zo fourageert een haas, heel gewoon is dat
En als jouw naam niet haas was wist je dat, stuk verdriet.
Het zijn heel mooie beesten en in rammeltijd vervaarlijk
Ze lijken soms wel wij, de strijd om moeren onbedaarlijk
Maar op Twitter leeft, alom, de mooiste haas van allemaal
niet die met het hazenhart, nee mooier nog: de faal-.
Dat zinkend gevoel van twee vingers
om de pit van het flikkerend licht
de sis van het doven, een heleboel keer
levens- uitgeknepen, weer
Wat zullen we later beweren?
Dat we hiervan leren?
Verder vechten gaat er komen
al was het alleen maar
omdat de levenden dromen.
Bij de val van Kabul.
Wemelen luchtballonnen?
Ik zie ze drijven
maar zelden wrijven
of wriemelen; mijn bronnen
spreken van varen
maar dan door de lucht
wél zeker: de hete ballonzucht
zal niet snel bedaren.
Met je ballenpak, voor
in de ballenbak
als een balletje bij
het stoplicht staan
daar vindt geen bal
ook maar een bal aan
en zelfs de hertjes
zien je niet gaan.
Zijn wij het enige beest dat dit doet
of wordt het slechts zelden gehoord?
Komt het door dingen die enkel bij ons bestaan
dingen die nodig zijn, nimmer voorbijgaan?
Kunnen wij leren eraan te ontsnappen
van waar het nooit voor lijkt te komen
of is het gif dat voor altijd blijft stromen
en gaan we het nooit echt behappen?
Is het de hebzucht die ons doet toeslaan
of is het haat en het houvast daaraan?
Vragen als die van vandaag, die in mij woedt:
doen dieren aan massamoord?
Wat is toch ongelooflijk
hoe lang de winter duurt
als je puur op temperatuur
en dan vooral die ’s nachts stuurt
En ik houd niet van hitte
ik heb geen zin in zon
althans niet van die felle
Ik ben geen mens voor mijn balkon
Maar daarover gesproken
dat gaat nu toch wel tellen
is er al veel ontloken
dus, waar ik nog lig te pitten
daar willen nu mijn plantjes
naar buiten voor de zomerkuur
en ik wring mij de tandjes
om ruimte in mijn bladerrijk.
Schrikbarend, dat is wat het is
en ook: beslist geen kattenpis
maar niemand wil het zien.
Waar zijn wij met een jaar of tien?
Aan het eind van wat misschien
de derde onzin blijkt?
Zo’n free-for-all waarin alleen
het schoelje (wat bedoel je?)
dat bedoel ik, zich verrijkt?
Waar op elke slechte lijst
(dit moet weg en dat moet daarheen)
bijna elke goede naam prijkt?
Ik heb dit graag mis
maar dat is niet hoe het lijkt.
De Commissie Rechtsstatelijkheid In Verkiezingsprogramma’s brengt rapport uit.
Maar wat zo’n lul ook denkt
Wij mogen niet vergeten
dat wie peentjes zweten
door hem haren wordt gekrenkt
Diep in onze duistere fabrieken
werken helden
die alleen thuis ooit telden
maar hier prooi zijn van de zieken
“Het is maar een grapje”
is niet grappig, komend van
een humorloze man
met grote mond, maar zonder kapje.
De tyfus die ik mensen wens
grijpt harder om zich heen
dan ik wat eerder had verwacht
maar mijn verbazing is er geen
Dat krijg je nou van alles
Dat komt van lui gelal
Van de loges tot de stalles
leidt gelul tot zondeval
Waarom gaat dit telkens terug
naar wat men algemeen veracht
iedereen wenst zich een brug
over kloof maar welke mens
verzint de kloof te dichten
en komt er ook mee weg?
Ik zal mij erop richten
maar ik heb altijd pech.