Lede ogen maken
mededogen zoek
na eeuwen van verdrukking
en vervolging ligt dat
kotsend in de hoek
en dat van beide kanten
het bloed druipt hier nog ongezien
maar niet vergeten uit de spanten
weiger toch te kiezen
dat brengt slechts verliezen.
Slachthuis, Haarlem.
Stuurluien en stuurmannen
zijn onderscheiden volk
Lang niet elke donderwolk
maakt van jantjes jannen
Kinnesinne jaagt niet aan
De dijken binnen blijft bestaan
wat op open zee beklijft
omdat wat vaart dus drijft.
Ik ben met de doden
maar bij mij komt dat door mij
ik leef met geboden
maar niet veel, dat maakt mij blij
want daardoor ben ik vrij
en vrijheid is wat moet
vrijheid doet de mensen goed.
Ik koos ervoor om niet te kiezen
want ik koos voor ons
toen verloor ik al mijn denken
in de harde gons
van haat en wat die brengt
(dat wat zoemt en dan verzengt
huilt of buldert, dan ontploft
bommen die geen duimbreed schenken
aan muziekfeest, kerk of bruiloft
die met vuur het brein bevriezen)
maar die mijn geloof niet keert
dat geloof niet wederkeert
in wat ik heb afgeleerd
dat we allen anders zijn
dat er ook zijn zonder pijn
dat er water moet bij wijn
ik denk, ik dacht het niet.
Enkel dat wij samen wezen
zijn en kwaad in ons gaan vrezen
brengt een einde aan verdriet.
Van die fucking schilderijtjes
van Franse boerderijtjes
daar vind ik dingen van
De fik erin, de frisse zin
die steek je maar in kaas
of wijn, ook fijn
de pijn de baas
maakt niet uit hoe
Maar van schilderijtjes
van Franse boerderijtjes
word ik heel erg moe.