de ergernis, die
in mij is
die zal mijn tijd wel duren
ik maak mij alsmaar kwaad
om wat nimmer overgaat
de vreselijke stomheid
van mijn buren
van al mijn landgenoten
onopgevoed en slecht
die mild, maar onverdroten
doen wat ik bevecht
alleen maar aan zichzelf
en hun gedoetje denken
ik weet wat ik, als sinterklaas
het zootje graag zou schenken
een kogel, door de kop
dit is de tijd, aanvaard het toch?
de dingen zijn te traag en log
om nog iets aan te doen?
gelul, ik sla er keihard op
dan liever van katoen, het is
een kwestie van fatsoen.
En fatsoen moet je doen.