Omdat ik denk dat, als ik zwenk,
Ik zomaar zomaar omval, –
ik weet wat er is geweest
en ik vier, ondanks alles, feest –
dat ik veel te weinig drink
nog teveel naar wakker stink,
tijd voor vrolijk fruitvliegbal.
Daisy Bell.
Bij het 12,5-jarig bestaan van. Titel gejat van de bassist v.d. Cheerful Fruitflies.
Ik ben gespecialeerd vandaag
omdat ik in de vijf
de laatste rondes rijden mag
oud koetswerk om moe lijf
de oude tijger gromt en zingt
en fluit de bochten door
de afstand komt en dringt
zich op, maar nog niet voor
Ik zal niet snel krijgen
wat ik soms verdienen mag
maar wat er ook mag dreigen
dit verdient een lach
(de grijnslach van de grijsaard
die, vanuit het leven vrij
doorscheurt, onbedaard):
blij, omdat ik rij
Bij het afscheid van een Oude Auto (27-06-2002): Taxi Adriaan’s 5, Volkswagen Passat TDI, 01-JP-KG. Verdiende in 547.000 km zo ongeveer een nieuwe Mercedes bij elkaar (die er Godzijdank niet komt omdat wij Skoda rijden), en mag nu verdiend de oude dag gaan slijten.
ik voel vlinders vliegen door wat
over is van jou
ontrouw en onveiligheid
winterkou en geiligheid
niets van wat hier, elke dag
ondanks alles toch niet mag
is er echt, of van belang
maakt mij recht, of krom, of bang
leidt mij af van fladder –
ik voel vlinders vliegen
ik kan daar wel over liegen
maar dat heeft geen zin:
die lege steeg, die
zonder min
doodloopt op een mortelmuur
daar vliegen vlinders in
mìjn vlinders, ze verbranden niet
in alverzengend vuur
ze vliegen niet te pletter
vrezen niet voor vogelkwetter
maar ze fladderen daar doelloos
wolk in weemoed werkeloos
zomaar om zich heen
ik voel vlinders vliegen daar
ik alleen, alleen.
Splet
Breek de broodbom
Keer ‘m om
En gooi ‘m naar me toe:
Ik ben hoermoe.
Wapen van Bakenes.
De muziek is net naar huis
Je hoort het gaan zodra
je komt
Je wrijft door je haar
Grijpt daar waar daar
er totaal niet ombomt
Wetend hoe het omkomt
ben je, dus, weer thuis.
Wapen van Bakenes.
Hier gaat niets ontwaken meer
Likt de kat de kandeleer
Maar omwille van de smeer
Word ik toch maar wakker:
Water, God, en akker.
Wapen van Bakenes.
Omdat je mij in staat stelt
Niets daarbovenop telt
En, wat ik dan doe
Maar beter wat kan worden
Ga ik mij nu gauw
Een nieuw zwaard omgorden
Sprakeloos van jou.
Wapen van Bakenes.
Dans, dans, dans vooral
in het licht van je maan
Maar niet met mij, niet hierbij
ik houd niet zo van dansen
Voel je vrij, doe vooral
wat langsrolt in je baan
Ik zal, zoals dat heet
kijken naar je staartkomeet
en met, wellicht, een traan
letten op mijn eigen kansen:
spits, vanaf de transen.
n.a.v. Mail van Bayla Moon, die vroeg naar mijn doel (een beter spits te zijn, door mijn kansen te benutten).
De merel en de duif die samen
(ieder op een eigen uiteind
van het zwartgeblakerd dak)
(ieder in de eigen taal
maar op hetzelfde vlak)
alle vreugd uitkramen die
de lente met zich brengt
die na het voorjaarssterven
(hier neergeslagen op het rood
van boerenzakdoek, ademgroennood)
alle leven, ook voor vogels,
weer verlengt –
die merel en die duif
bekronen stil mijn dag
bezongen in hun koer en kwetter
als op de mona lisa
krult (alleen, zonder tetter)
mijn ongeziene grimlach
niet langer raadselachtig.
Tevreden verzeild in een eind aan
waantrouwen
sla ik mijzelf met wat gin in de
touwen
giet ik mijn lekgok vol grok
tot ik tonictol
dan – is daar plots nog
de loeiende mol
die mijn trots op de mensheid
verstelt.