Ivoren torens tuimelen
Halfpathetisch onder hem vandaan
Penseelprofetisch strijkend
Hemelreikend tegenstaan
Suizend huilt die builse wind
Hakkelend van argwaan
Luid verbrokkeld, onverwond
Hard er onderaan
Lang gelag dat verder gaat
Laag en hellig: rosdoor warm
Zwaanridder, rasbidder
Diep verzield van cynizijn
Pampuswankel cirkelzien
Zondefop, modelklankarm.
Slinks, stil en met reden
Slim, sluw en tevreden
Rammelt zwaarzwanger de kas
Door de zalige zeem van den Ende
Gevonden op vliedende gronden
Van, wassend, de ramp die, met grof geld omwonden
Op deze jaarbeurse schouwtafel ligt
De sneersnoeve blik omhoog gericht
Naar vanwaar Hennie Heiland gaat komen
Historische ijdelheid, vrijgeleid door
Een nieuwe watersnood –
Dit vlakke land is brood.
Want wie ditaangaande naar ’53 dweept (stammen, stammen), dient zich te schamen als wie het franse dodental negeert (de BBC, onder andere), en commerciële exploitatie van leed is een verhaal van kemel en Arabier: snel slinks verlakken. Zie