Overal staat het bewijs
het reist en schrijft en spreekt
telkens weer blijkt daaruit
dat je weerstand zo niet breekt
dat om te doen wat men niet wil
je niet op angst kunt bouwen
op executie, massamoord en dwang
niet kunt vertrouwen
maak een reis, je leven lang
kies de rode pil
eet van het verboden fruit
dat liefde heet, tot elke prijs
leef, alsof je overleeft.
Naar aanleiding van
Ze zouden je meer moeten geven
meer ruimte, meer vrijheid, om
dingen te doen
meer kans voor onbevlekt blazoen
dat zij zeggen (dom)
na te streven
in plaats daarvan
komt dit ervan
– verpest leven.
De wind stond, hoor ik net
te waaien
zo kun je alles wel naar ander
beeld verdraaien
Ik ga de waarheid
nog een keer draaien.
De angst is angst te hebben voor
het mes op eigen keel
De tijden zijn er angstig door
je zet je beste been wel voor
maar vrezen doe je veel.
De haat die door de straten raast
en almaar dichterbij lijkt
is eigenlijk nooit weggeweest
het is dat je nu vaker leest
en kijkt, ook, bovendien.
En toch, wie het voorbije ziet
kan ook vooruitgang zien.
De dromen die mij overkomen
komen op mij over als een stroom
die onder stroom staat
als slag die men tot room slaat
de opzet van een boom
blijven kijken, verder reiken
Het is niet zo moeilijk
Er is maar 1 opdracht
Onbalans: verfoeilijk
Niets is wat ons opwacht
dus is alles hier:
daar geraken, dingen maken.
Ober, snel! Twee bier.
Vandaag is het herfst
door bomen besloten
daarin besloten ligt pret
voor in ’t najaar
voorin het najaar
al wat je najaagt, vet
voer voor lente, gloednieuwe loten
– nu op z’n sterfst.
In Haarlem, waar het naar hondenstront ruikt
(wat wel zo’n beetje het grootste probleem is)
langzaam de winter, nog herfstig, ontluikt
(en, in de stegen, probleemloos naar pis)
rammelt wereldbrand niet aan poorten
want die zijn gesloopt
komt de buur in alle soorten
altijd onverhoopt
en ergens schuilt de lente
daar moet ons naartoe
(louter zaak van centen)
hier is Haarlem lentemoe
Met dank aan @ongerijmd, voor ‘vakantaseren’.
Dit is een feest, van avondkleur
en, hopelijk zonder dat ík zeur
rustgevend, om te beleven.
Ik ben soms óók wel gestresst
maar dan voor heel even:
ik doorstond mijn test;
dit is waar ik thuiskom.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Er zullen niet veel van die dagen zijn
dat ik nu nog fijn kan observeren
(wel met pijn, maar dat moet ik leren;
zo’n hart kan maar net zoveel hebben)
Tegen de tijd dat ik niet meer lijn
en jullie me, brandend, weg zien drijven
zal wat ik nalaat misschien niet beklijven
dat is het eindeloos nadeel van webben
Maar dit ben ik, ik wil niet anders
ook niet als dat kan
Men vindt dit wellicht geen schranders
maar ik ben mijn man.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Kijk, ze laten een vlieger op
net waar ik het niet kan zien
En waar die kwispelt met strikkenstaart
telt de hoop voor tien.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.