Terg mij, laat mij langerstamp
Ontknip de dos de kracht
Vuur mij vlijmer, rampvamp
Dagblijf alsmaar, waarblijf, nacht?
Mosseltjes en oesters, lijksterf
Ziel en zingrijp, leegveeg
Bloedloos vloedend kerfbederf
Niemand hier weet wat ik weeg
Soort van Repelsteeltje.
Some things don’t change…
Trillend van jou en
De koorts in mijn leden
Reis ik, door buikpijn
Bestreden ter Tel
Iemand heeft vrouwen
Tot monsters gemaakt
Maar jij hebt mijn ziel gekraakt
Hou vol ik bel wel.
Schroeiend van de snelle wrijving
Kartelt, sist en scheurt jouw vlees
Brandend brult het bloed naar buiten
Spuitend lijkt het haast wel hees
En buigend, barstend, breek en blaas je
Buitelend schuif je de buitendood binnen
Krachteloos briesend stok en schokschouder je
Veel te vermoord om opnieuw te beginnen
Zak af.
Ik, en jij, een spookje
Fluistert in mijn hoofd
De vlinder zucht en voelt verdoofd
Wij, een heel fout sprookje
Deuss. Latijn (ME) voor vlinder.
Kijk! Je vrijheid maakt geluid!
Gek zijn wij gewoon genoeg!
Vet en nieuw en wel zo luid:
Waanzinzuivel voor je boeg!
Voor op dia’s van Martijn, voor tijdens opbouwperiodes van
Ik begrijp, het is mij helder
Ik versta vanuit mijn kelder
Hoe en wat u tot mij spreekt
Waar de angel er in steekt
En wat de steek in mij veroorzaakt
Voor hoelang, tot het teloorraakt
En waarom, omdat het doorgaat.
Strijklicht
Ergens, in mijn dromen
Blijven stille ogen komen
Zacht, onaards
Veelzeggend, licht
Zwaar van beproeving
Zwijgzame blik
Ingericht, ongezwicht
Droef door de beboeving
Horizon
Vleugels blinken
Zomaar zon
De Naam van de Roos (de verfilming), onder andere.
Tegendraads groen dralen in
De lijnen van verstilling
Eenzaam, niet alleen, maar malen –
Atmosferisch verre trilling
Verder nog, naar huis.
Grijs de ijzeren maagd
De kille mot van boven
Pondrot zeer tot zwaar vertraagd
nsfeerloos misbeloven
Paarbewaar dat arme land
Van straf met haar bezoeking
Bracht de stramdacht ooit de voedhand
Beter een vervloeking?
Als ik even Engeland niet zie zitten.
The time they built your nordic wall
They built not high enough
No monumental afterthought
Fits that black accepted glove
And no light highlights honesty
The way you make it shine
Redemption’s flow’s thus deep in you
It dwarfs the wetlong Rhine
And even if they notice not
I will remain, to be
As adamant, as fiery hot
And all these backshots yet may see
The traces of the rot
Though late, too much for all but we
We occupy the fairest spot.
Warmenhoven.