Tussen jou en mij
Gaat liefde nooit verloren
Ik vind jou weerzinwekkend
Ik wil jou nooit meer horen
Jouw arrogante kakelkop
Zou ik het liefst versnijden
Je eenzaam stappend onderstel
Rustig verder laten lijden
Want jij bent, voorgoed, die kip
Die dacht, zonder mijn kop
Die eraf te moeten snijden
En daar schijt ik op
Sloterdijk.
Daar, vanuit die donkerhoek
Lodderen jouw ogen
Deinen duf de uiers waarop
Jij zo graag mag bogen
Likt, langs lippen, rood jouw tongpunt
Hunkerend naar mij
Maar ik loop er boos voorbij
Ik vind het een onstunt
Ik moet glazen wijn.
Kronenburg, Amsterdam-Zuid.
Ik houd jou aan zijn beloften
Jij mij aan de mijne
En als dat zichzelf bewijst
Blaten dwergkonijnen
Jij verzint wat binnen grenzen
Recht en billijk is
En als dat dan dus zo is
Loeit, vanzelf, riviervis
Jij vertelt mij wanneer wat
En doet dat voor mijn bestwil
En als ik dat best wil
Mekkeren dolfijnen
Kronenburg, Amsterdam-Zuid.
ik moet dus niet zelf
aannames gaan maken
sjee, weer iets geleerd
wat ik allang vasthad
Omdat de Harmenjans
Jij hebt van een beter tijd
Een slecht moment gebrouwen
Jij hebt, uit echt vertrouwen
Zinloos strijd gehouwen
Jij gelooft dat dat zo hoort
Omdat het je geleerd is
Ik zie dat als groot gemis
Boterrans bij betervis
Niet dat mij dat uitmaakt, verder
Nu niet meer, nooit meer hier
Ik wacht kalm op beter bier
Luister braaf naar jouw gemier
Kijk naar strijd, en moord, mijn herder
Recht zich in mij, fier.
Station Spaarnwoude.
Wat, als mijn wijsvinger
Keurig vervormd
Vormloos recht in jouw richting priemt
Sla jij mij dan, plat
Vlak op de mond, of
Breek je, met de betonschaar
Langzaam hard mijn leven af
Of laat je, in mijn waarde
Jouw leven waar het naar me
Staarde?
Toneelschuur, Haarlem.
I can’t read what you are saying
Through your mind I can’t help flaying
All of me through all of you; there’s
Only so much you will ever do
To life, and love itself
I place you, on your very own shelf
Truth holds that this IS a lie
It’s only mine and yours to try
Decline.
Toneelschuur, Haarlem.
Terwijl de wind dwars door mij zingt
En snijdt naar beter tijden
Belooft de kwade langsraas een verlossing
Uit mijn lijden
Maar als ik naar jouw zachte kaak kijk
Opgeheven naar de kou
En naar de trots die in jouw ogen
Glinstert houd ik hier van jou
En weet ik dat ik rijden zal
’t Kan wachten, dat is al
Sloterdijk.
En op mijn eerste plaat
Groef ik, door tijd, mijn voren
Terwijl jij mij, in wat van jou is
Die weer eens laat horen
En zo ben ik, in wat van mij werd
Altijd weer tevree
Omdat ik hier, weerom versperd
Blijfleef, in jouw lee.
Toneelschuur, Haarlem.
Ik hoor, doorknarst, jouw kinderen
Door de telefoon
En de pastoor die ‘m vasthoudt en
Naast me zit
Vindt dat heel
Gewoon
Maar het zijn jouw kinderen
Die, krijsend tegen jouw vrouw
Mij bewijzen hoezeer zij
Onterecht gek is van jou
En ik, ik
Draai mij om en wankel
Heikel langs jou heen.
Toneelschuur, Haarlem.