Waaiert een ping weg
op mijn rivier
van mijn bel, want ik fiets
op glad ijs
van hier, de waagschaal
naar het gemaal
kaatst-ie ronduit
op mijn rijs
tot het kraakt
(voorbij de haven)
snel eraf, naar huis,
mij laven
aan de warmte
pluis
Over ooit echt, toen het Spaarne dichtlag. 1992, meen ik.