Ga naar de inhoud

De Davidsladder  

De band van het raakvlak, een afspraak in tijd
Die het eenzame falen, het laffe, vermijdt
Herkenning in sluitende blikken besloten
Een opening weg van het graven in goten

Stem van een snikkend en krijsend mislukken
De kleur van verwarring vervormd tot een nukken
Een nors en eenzelvig verdedigend branden
Een trek van de lege en klauwende handen

Verworden tot oogloze homp vol agressie
Een meerkoppig grommen, een kern van verzet
Zonder vuur, of bezieling, beheersing, professie

Alleen, in het donker, wordt driftig gewet
Tot het snijvlak verlicht, en de kille regressie
Door koudvuur getroffen wordt afgezet.

Bij Berg.

Aangaande toekomst, leven en strijd.

Gepubliceerd inUncategorized