Tragisch is nooit de figuur
Maar zijn situatie
Wie zich met de mens omringt
Ondergaat inflatie
Van idee, geloof, hoop, liefde
En tevredenheid
En wie dat beseft wacht erger
Er komt nooit een beter tijd
Zeg mij voor wie ik zou kiezen
Aan de grafrand, van de kuil
De nobelprijs die erin ligt
Of wie niets meer kon verliezen?
Ik zeg u: geen van beide.
Naar aanleiding van weerzinwekkend gesprek met Denzler en van Driel, een dag eerder, in de nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Omdat ik in jouw ogen kijk
En die van kleur verander
Ben jij geen albino meer en
Lijk jij zelfs wat schrander
Maar omdat de wereld weet
Dat ik dat heb gedaan
Zit er van jouw pronkse veren
Toch weer geen meer aan
En blijf ik ze bestellen
Marktkoopmansmanier van kwellen.
Café de Roemer, Haarlem.
Tegen doorvertrokken sturen
Helpt geen hardhalsstarrigheid
In te zwaar verzet roteren
Leidt, heel snel, tot moede traagheid
In een roes van hardverlangen
Eerlijk menen wat je zegt
Geeft wantrouwend ongeloof
Gek misschien, dat trek ik slecht.
Café de Roemer, Haarlem.
Waartoe knalt toch onbegrip
Klauwend op ons af?
Erger nog, als ik ’t waarom zie
Waartoe ren ik erop af?
Ben ik zo onverzettelijk
Dat ik zoek naar barrière?
Of maak ik van echt verzet
Ongewild mijn carrière?
Café de Roemer, Haarlem.
Poedersneeuw pretlegt
Een laag op de daken
Stuivend door loodgrijze luiige luchten
Vliegt-ie om vluchtende vogels heen
Ik weet niet wat dat zegt
Waar het gaat raken
Of we er iets van gaan hebben te duchten
Ik houd van jou, weet ik, alleen.
Toneelschuur, Haarlem.
Waar, in traag, oneindig laagland
Breed rivieren stromen
Denk ik liever niets, maar laat ik
Koeldrift vrijuit komen
Ik omring mij met meer Hendrik
– hef, hooguit, de hand –
Laat dit land, dat langer al was
Aanwas maken, blijvend dromen
Van wat goed en echt oprecht is
Harder dan de sufperceptie
Soepel zwemmend nedervis
Stuwend tegen misconceptie.
Toneelschuur, Haarlem.
Staren naar een vingerplant
Alle veren vers aan kant
Helderwit gekleurd en altijd
Overal op voorbereid.
Stalen haren overeind
Klaar en krachtig uitgelijnd
Drammend rammend voorwaarts
Verder naar de verste tijd.
Officia 2, De Klencke 4, Amsterdam.
In jouw groenblauw heilheidsdenken
Past jouw brilgrijns onverlet
Er is door de minderen
Meer met minder wel verzet
Maar in het vandaag van heden
Kent ons volk weer zelf zijn mos
Dus weer negen lettergrepen
Wouter Bos, Wouter Bos, Wouter Bos.
Toneelschuur, Haarlem.
Diep scharlaken schoonheid schrijdt
Verlopend naar de bar
Uitgelopen rouge glijdt
Haar valt in de war
Maar je blik blijft stralen
Ongelogen, wat jouw ogen
Zijn en zien trekt kale zalen
Vol, geen woord gelogen
Ik, uit voorzorg kaalgeschoren
Wentel rond mijn ring
Weet mij veilig in waarvan ik
Wezensheel voor altijd zing.
Toneelschuur, Haarlem.
Middeleeuwsde waanzin was de waan vandaag
– maar jij bleef kalm –
Heel heethoofdig kolkte het zichzelf omlaag
– tot in jouw handpalm –
Koel, koudbloedig, bleef jij grijnzend rede preken
– achter aswalm –
Tot je toesloeg, flitsend springend
– prachtige rivierzalm –
Mooi in stervend avondlicht
En in je vrijheid raak
Ja, het was een mooi gezicht
Maar daar hang je, aan die haak
Flippervis gevangen
Toneelschuur, Haarlem.