Ik sloeg vannacht een mug dood
(best een unicum, op zich:
ze komen zelden zo alleen
maar meestal in een wolk van tig
die sterven in mijn zappotron
dat beter werkt dan een kanon
althans dus, tegen muggen)
dat was dus raak, de vreugde groot
maar nu moet ik de muur gaan pluggen
wat een ellende, waar moet dat heen.
Geestelijk leeg is wat je krijgt
tegen de tijd dat je wilt gaan kamperen
niet vanwege flauwekul
muiterij of potverteren
maar om wat er meer naar neigt:
warmte, liefde, keizerskleren.
Café Lugosi’s.
Muze vloeit waar veel verheldert
Zelden merkbaar leven keldert
Maar dat vaak toch blijkt te doen
Geeft niet, maakt niet uit, hier
zoen.
Café Lugosi’s.
Ze kweken soms aardbeitjes
vlak naast haar graf
je ziet er de liefde en zorg aan af
die houdt ook op, dat gaat vanzelf
en maakt niks uit ook, voor
de bijtjes.
Café Lugosi’s.
Geur van bloed dat doet
wat bloed zal doen, verkruipen
waar het gaan kan, die
blijft ijzeren
wijzeren weten wat
te doen:
ontgluipen, mijden
versmoren in zoen
maar bloed zal doen
wat bloed moet doen:
hard als staal
beseizeren.
Ik ben jouw middeleeuw voorbij
lul, da’s wat je “wijzer” noemt
waar ik de gedachten scherp
stompt jouw ijzer louter af
ik blijf mijn wetten wetten, blij
dat ik niet zoals jij gedoemd
tot martelaarschap leven afwerp
maar het koester, tot het graf
het jouwe is de moeite niet
om lachend op te zeiken
stuk van andermans verdriet
jij gaat ter historie prijken
als die sneue suflul.
Bij YouTube-beelden van onthoofding van een sjiiet door Vlaamse jihadis in Syrië.
Doodsnooddeugd, doodsnooddeugd
men kan zich geen voorstelling maken
totdat het zich voorstelt, dan malen de kaken
malende kaken, getochvonden vreugd.
Denkend aan Holland zie ik de lijken
prijken in sloten bij Cothen
en speculerende heren staan zeiken
erop en erover – land vol verklootten
net als de rest van de wereld
er wordt veel teveel afgelaft
geblaft en gepiefpaft
– te weinig gekereld
Man eens een straf potje op.
Dingen aan je hoofd
dingen aan je hoofd
murw en stom
totaal verdoofd
dingen aan je hoofd
Morgen is voorgoed veranderd
(niet dat dat ooit anders was,
maar het zal nooit zo meer voelen
alles wat we doen, bedoelen
denken, zien en, achter glas
of erin, zien dansen
is geen anker meer, maar krom).
Je krijgt de tranen niet meer weg
zelfs als je niet meer huilt
waar zijn voor waren wordt verruild
wint altijd vette pech
maar weet, terwijl je zwicht
dat het nooit voor niets is
geen gewolkenfiets is
voorbeeld, voortgang, licht.