En hier, terwijl ik onbewolkt
Dwars door jouw regen loop
Is de halve wereld blijven
Liggen, waar-ie zich bezoop
Aan kwaal, en introspectie
Zelfverzekerd ik gesloopt
Zonder wereldbeeldcorrectie
In een echter zelf verherdoopt
Maar de richting kwijt
Zo, voor altijd vechtend om
Een uitweg uit de nijd
Oogkleprecht maar bazelkrom
Geef mij wat hier in mij kolkt
Een hele andere tijd.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Dwars door troepgevoel,
In parken
Voer ik boomrat, zonder
Harken
Kleine stukjes brood
En, terwijl ik, in de zon
Van jou hoor wat jij ooit kon
Gaat, een eindje hier vandaan
Een dierbaar iemand dood
Ik moet dan maar wachten
Boomrat voerend, in gedachten
Op mijn eigen avondrood
Meisje, dankjewel.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem. Voor Betty Warmenhoven.
Gothisch en cyrillisch
Idyllisch overvoerd
Trek jij spek vanzelf erover
En zo wordt dat zwoerd
Waar ik vet en venkelwens
Samenbal tot balen gyros
Bindt zich een vernieuwde eros
Tot een ouderwetse mens
Ik zie u, niet daar maar hier
Te kortzichtig voor vertier
Herversnoerd, ontploktfok
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Omdat ik, in verloren uren
Door dat raam heen kijk
Weet ik mij in zuurder turen
Heel vanzelf onbilliklijk
Waar, in groenverbruind kastanje
Heel jouw woud oranje ademt
Zet ik in vergeelde franje
Heel mijn wezen onbevademd
Peilloos diep hier neer.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Maar ik kan
Met alle slechte wil die in mij is
Dat ook niet helpen
Wat vanzelf komt vliedt te snel
Stolt te slecht, hel te stelpen
Zo bijzonder als ik ben
Als jij mij zegt te vinden
Kan ik toch niet temperen
Wat me blijft verblinden
Wil ik dat ook niet maar kan ik
Met die warmte niets
Dan wachten, tot het winter is.
Nieuwe Vide, dak.
Ja, dat kun je vinden
Maar dat mag ik ook
Tegen dit verblinden
Schraagt zich breed mijn woedekook
Dat kan mij niks schelen
Ik heb mij te velen
Dat is erger, ook.
Dak, van Nieuwe Vide.
Lastpat leidt tot lidverlies
Op persoon gespeeld
Afknalbal met stoelendans
Ziel op voorhand al vereelt
Ik zal mij wel weer vernieuwen
Rammelvast door platen slaan
Ademen door nieuwe kieuwen
Eeuwig zwemmend verdergaan
Niets is nieuw en
Alles mat
Wie wat wist, die weet wat.
Bij de reorganisatie van Wegener eMedia.
In tegendraadse onpatronen
Reis ik door uw tijd
Stomtoevallig rijdt de trein mij
Door het land waarin wij wonen
Mocht ik tegen bomen praten
Wees dan niet verbaasd
Van papieren tragerblaten
Raak ik wat verdwaasd
En dit land, dat doet dat steeds
Elke vondst treft hier
Kluitmuur kastriet kutpraat, reeds
En onfijn formulier
Kzou mij bijna Baghdad wensen.
Bij de bevrijding, van Baghdad.
Voornemens verbeteren
Goed of niet zal blijken
Maar slagvaardig prijken
Houvast hier, en harmonie
Terwijl, in kleurvervormde lagen
Alle slapte goedkeuring
Alle flauwte prijsreuring
Jubelvol mag wegdragen
Wat niet werkt doet dat alleen niet
Als het ergens aan is
Alles wat verspert is mis
Behalve als het helder ziet
En afstopt wat blokkeert:
Geen illusie armer, wel weer wat geleerd.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Waar wolken zich blijven verkolken in
Hoogvlied, vertolken zich ijl de terzinen in hooglied
En zweeft daar vanzelf de verspeel op voorbij
Waar ik in gouden geflikker van vlammen
De koppigheid in mij door voel drammen
Weet ik dat ik jou, niet meer, voel in mij
Zo voelt dat, de schater langszij
Klinkt als ‘uit’ en ‘over’.
Proeflokaal ‘In den Uiver’, Riviervischmarkt, Haarlem.