Aardewerk met glas verwarren
Dat vind ik een krasse
En doelgericht ontwijken
Met een aanslag, da’s pas klasse
Kijken naar een ander
– dat hoeft geen betoog –
Is lichter dan jezelf, en da’s ook moeilijk
Met zo’n splinter in je oog.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Waaiwater spat op mijn losse pols,
uiteen
Ik tel de redenen verder te slapen,
er werkt er geen
Storm rolt rond, over
falende daken
Mijn wereld voelt, vannacht
haar spanten kraken
Laten we lekker gaan neuken.
Ik schrijf een digitaal gedicht,
terwijl ik op jou wacht;
jou wacht leger door jouw lach –
mij het Godverlaten huis,
waarin ik werken mag.
Café De Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Keiharde reetdikke grotmoeder bloedneuk
Godverpot grafklap voldomme potblomme
Straatdraafse rambaf patoinkpoink mekutklunk
Opsode opsode opsode
hannese.
Klein stukje kerstgedachte.
Ik droom uiteenlopend
, vannacht
van valbijlsalafisten
en eenzaam rennen door de stad
die ik zoveel heb liefgehad
die leegte langs de Thames
Ik word, dan
maar weer wakker
het zal voor altijd gisten
Maar ik houd nog steeds
van die stad
en van wat ik in jou zag
da’s meer dan jou, gelukkig
En ik houd van die eenden
hier bij het station
En van het leven dat altijd
zoals het ook begon
zal willen blijven leven
Er is altijd meer te geven.
Thuis.
Een twintigtal meren
Vol alcohol verder
Zal zich de meute
Nog steeds niet beseffen
Wat, al die keren
Schapen en herder
Lamme en teute
Zo deed keffen
Soit, ik blaf wel door.
Murphy’s Law, Haarlem.
Met jouw gore
Vooroordeeltje
Teister jij mijn zijn
Pijn vervult
Jouw spookkasteeltje
Vantevoren al verloren
Knappend haardvuur
Knekelt jou
Ver nog, voor het avondguur
Week jij in de kou
Niemand die jou ooit nog vindt
In de kale hooglandwind.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Maanrood volgt voor
Huilbuil
Als ik hier begrip zie
Traanlood wolkt door
Muilpruil
Moenie, moognie, flipnie.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wilnis wil
Beschutting
Haarlem heeft
Verhutting
Valt dat combinabel?
’t Is, abomidinges.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Tegen wat jij denkt te weten
Houdt geen rede stand
Zelfs jij zelf hebt jou niet langer
Sluitend in de hand
Ik blijf tevreden
Reden voor een leven
Vinden in een recht
En vol verstand dat vecht
Ervoor te geven wat
Nog lang niet is vergleden.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.