Het is zo rustig, in mijn stad
Sinds jij er niet meer bent
Het is zo rustig, in de kroegen
Ik ben er, alleen
En dat komt niet door jou,
Maar door de mensen om je heen
Want sinds jij er niet meer bent
Zijn dat er dus geen
En toch ben ik, in deze stad
Nooit alleen met jou
Omdat ik, net als jij dat deed
Zoveel van Haarlem hou.
Toneelschuur, Haarlem.
Zulk een halflam plichtsbesef
Zal naties nog verheffen
Zwemmen immers altijd mooier
Dan het steunend spierverheffen
Zo droom ik van rode wijn en
Wacht ik op mijn pizza.
Restaurant Novecento, Haarlem.
Zonder hoop lawaai
Kom je nergens
Volgens Reve
Ik moet dat bestrijden
Ik kom zonder lijden
Aan een grootsmoel
Al mijn hele leven
Nader tot mijzelf.
Novecento, Gierstraat, Haarlem.
Vuur breekt niet uit
Brand raakt niet meester
Ik heb geen tuin
En het is niet mijn heester
Maar het lekt harder
Het regent zich stelend
Een bardere wereld
Binnen
Ik moet op wonen iets anders verzinnen
Ik haat dat, ik haat dat, ik haat dat
Oh, kijk, Camparietje
Snevend Safarietje
Tien punten pizza
Mijn loopneus voorbij
Als ik jouw ogenblik
Wil bij mijn eten
Zeg ik er dat voortaan
Zelf wel bij.
Novecento, Gierstraat, Haarlem.
Ja, nou ja, goed
Als jij hier niet parkeert
Bel ik niet de politie
En steek ik je auto niet in de fik
(da’s eigenlijk traditie)
Novecento, Gierstraat, Haarlem.
Ten tweede ben ik hier
En denk ik voor mijzelf
Een derde weg, een eigen frees
Een vredevol gewelf
Dat zonder overspannends
Tegen blauwe lucht
Verdient wat ik te vluchten heb
Heel mijzelf verzucht
Terras van Café De Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Ik kan mij, vandaag
Geen beter ding verzinnen
Dan tussen tien gezinnen
Verscholen, stil en traag
Van mijn koffie te genieten
Over morgen peinzend
Voor geen zelfspot deinzend
Terug, tussen dulle grieten
McDonald’s, Verwulft, Haarlem.
Aardewerk met glas verwarren
Dat vind ik een krasse
En doelgericht ontwijken
Met een aanslag, da’s pas klasse
Kijken naar een ander
– dat hoeft geen betoog –
Is lichter dan jezelf, en da’s ook moeilijk
Met zo’n splinter in je oog.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Waaiwater spat op mijn losse pols,
uiteen
Ik tel de redenen verder te slapen,
er werkt er geen
Storm rolt rond, over
falende daken
Mijn wereld voelt, vannacht
haar spanten kraken
Laten we lekker gaan neuken.