Auteur: Michiel van Reenen

Geen netwerk
Voor mij, als dat kan
Ik heb er
Allang teveel van
Ik wil
Alleen met mij
Zijn met zij
Vandaag.

Toneelschuur, Haarlem.

Ik ben, als jij
Zo naar mij kijkt
Eenzaam verrijkt want
Ik zie er het zelf in

Ik denk dat als ik
Dat blijvend verdien
Ik voor altijd
Jou ga zien

Ik vind dat niet erg want
Ik zie je zo scherp.

Toneelschuur, Haarlem.

Kijk, ik spring
Van dolle vreugde
Kleine rondjes, om jou heen
Voor het eerst dans ik vanzelf
Dwars door hemels blauwgewelf
Dat had ik, voorheen
Ook toen ik al deugde
Nooit verwacht, ha, ik zing.

Toneelschuur, Haarlem.

Laat dit viltje nimmer tweezijds
Dicht worden verdrukt
Want ik schreef, erop, erover
Bijna bij de gratie van
Dit gebroken wit, vol tover
Er volrondig door verrukt
Freddy’s kleur, voor altijd prachtweids.

Toneelschuur, Haarlem.

Het is niet mijn hond, want ik
Ik houd niet van honden
Wel als beest, maar niet als huisdier
Waar ik woon graag stiller gronden
Dan die voor hun jacht:
Ik had een kat verwacht.

Oh, en ja, hij bijt, die hond – het is niet mijn hond.

Toneelschuur, Haarlem.

En ook dit is handschrift
Want ik zweer aan jou
Dat in elke toetsaanslag
Op elk uur, van elke dag
Ik, voortdurend, van je hou.

Toneelschuur, Haarlem.

Ik wil jou in luchtmachtblauw, weer
Want ik wil jou sowieso
Als ik ’s ochtends naar de lucht zweer
Denk ik altijd weer ‘ziezo’

Nog twee dagen om te dragen
Tot ik, in mijn armen, draag
Wat ik, nu en ook daarvoor
Daarin altijd het best verdraag
Zo makkelijk lijkt liefde.

Toneelschuur, Haarlem. Met dank aan Toneelgroep Het Volk..

Hoor en voel mijn vleugels suizen
Scherend vliegend neer tot jou
Weet dat ik in euforie
Ongelovig van je hou

Toneelschuur, Haarlem.

Val, dapper, mijn vertrouwen
Eer voor altijd voor jouw ogen
Als ik ergens op wil bogen
Is het trots, gepast in jou
Val, dapper, mijn vertrouwen

Heel mijn leven
Heel maar even
Toebehorend aan
Jouw uitgestoken hand

Schreeuwend van geluk
Staat mijn grijns, net geland.

Toneelschuur, Haarlem.

Eenmaal op de grasmat
Aan jouw voeten op de vloer
Weet ik dat de macht die ik
Er dalend voor ervoer

Van jou is, net als ik
de duvel, en z’n ouwe moer
Niet mijn hardheid is dat
Maar jouw liefde maakt mij stoer.

Toneelschuur, Haarlem.