als ik een zandkorrel oppak, vandaag
sjouw ik mij morgen een breuk
onder een draagduin verborgen
steunend
traag naar omlaag – niet leuk
ik ben geen sysyphusist, en ik wil
zo’n helling maar ene keer neer
ik wil trouwens liever op, dan weer
en ik zoek zelf wel uit, wat ik til
blijf maar in je zandbak
vroeg of laat gaat die vervelen
zei iemand ooit, die de waarheid sprak
ik ga fijn mijn buit verdelen
ik heb in noppes een wereld op zak
de rest kan mij geen moer meer schelen
want doet niet, terzake.