En zo loopt Haarlem leeg
De exodus naar Amsterdam
Om elke hoek een stille steeg
Een droompaleis, doch
Minder tam
Het dorp, alleen gelaten
Strompel ik weer door zijn straten
Het zal wel gaan
Een stille fik
We zijn alleen
Mijn stad, mijn kalm geweten
Mijn moederland, mijn Spaarnestad
Mijn toevluchtsoord
En ik.