Yup, wie dat doet
Verdient sympathie
Omdat ik zoveel klare lijn
Zelden ergens zie
Maar ik houd niet van
Doen wat ik al kan
Ook al is dat werken
Van die doffe scheppingspijn
Ook al is te hebben zoet
Betrekken alle zwerken
Dan nog liever zon.
Proeflokaal ‘De Gouverneur’, Haarlem.
Goed, vooruit, baksteen
Recht, hoek, hard en koers
Grom, ronk, midvloers
Immer ergens heen
Maar niemand weet
Wat katte-ogen
Zien, als je voorbij bent
Dat is eenzaam, maar is echt
Ongelogen
Weesteveel
Soms kan ik heel even denken
Meer gorillazin.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij het zien van ‘Zootopia’, een toneelstuk van Emanuel Muris met soundscape door Zip Boterbloem, maar bijna helemaal niet daarover.
Het is een Belgisch dilemma
Zeg je wellicht beter niets
Bral je de eigen tijd vooruit
Of wacht je, stil, op iets
Dat, wellicht, zwaar komen gaat
Of onverwacht niet meer
Zou je rustig moeten wachten
Op een volgend weerkeer
Vreemd, dat, in verlangen
Alles anders wordt
Dat in dicht, halfduister prangen
Veel alsnog verdort
Het is een Belgisch dilemma.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Okay daar zit lijn in
Kijk, het kan dus wel
Wie te spannen durft
Maakt al snel een comfortabel
Vel, dat wendbaar en portabel
Vrij van koudvuur, luis en schurft
Is naar ieders zin
Ik geloof iets anders zelfs
Kijk, daar zit muziek in.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Strakdraad tegenvezel
Tegenstrevend kraakverbod
Wie is hier nu dus de God
En wie wordt dan dus de Kwezel?
Als er niets meer leeg is
Blijft het altijd vol
Maar er is niets tussenin
Dat wordt al te dol.
Café Lugosi’s, Haarlem.
Nee hoor, dat betekent het niet
Omdat ik dat nooit heb gezegd
En ik wil het nog veel sterker zeggen
Ik heb het zelfs nooit gedacht
En nu, als ik superlatieven verwijder
Blijft eenvoudig grieven
Helder, groen, naïef
Een, voud, grieven
Zie dat vooral eens
Maar anders maar niet
Ik kan het tegen je schreeuwen
Maar jij luistert niet.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
En zo hik ik tegen
Iers bier aan
Kan dat ook met Korsakov?
Of is er iets met witter lof
Om nog heen te gaan
Hier, nu, af te wegen?
Op de landweg van mijn leven
Hard, want onverhard
Kom ik zelden elders tegen
Dat zal mij niet loodzwaar wegen
Daarvoor loop ik wat te hard
En heb ik veel te helder streven
En, het is, mijn weg.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Zonder vorm is er geen in
Zonder in geen dekken
Maar, zonder in geen trige
Zonder trige dekken
Met in vanzelf vorm
En die gaat ver rekken
Meestal kijkt men andersom
Geeft niet, geen skeletten wekken
Lekker blijven zijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Dus, doe het zelf
Kan maar zomaar
Zonder Gamma
Of doe niks, mag ook
Vind ik ook niet raar
Maar dat stuurt me niet
Ik ben maar op één punt zuur
En dat ben jij niet
En ik zie wel of jouw uur
Ooit mijn licht nog ziet
Is aan jou, blijft aan jou
Helemaal aan jou.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Tijd als gimmick
Ja, dat kan
Tu t’appelle, zei ik al
Moi pas non plus
Mais pas du tout
Ik ben hoe ik leven moet
Van niemand dan mijzelf
Ja, dat maakt niet zomaar
Veel goed
Maar, veel erger
Alles.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.