Er zullen niet veel van die dagen zijn
dat ik nu nog fijn kan observeren
(wel met pijn, maar dat moet ik leren;
zo’n hart kan maar net zoveel hebben)
Tegen de tijd dat ik niet meer lijn
en jullie me, brandend, weg zien drijven
zal wat ik nalaat misschien niet beklijven
dat is het eindeloos nadeel van webben
Maar dit ben ik, ik wil niet anders
ook niet als dat kan
Men vindt dit wellicht geen schranders
maar ik ben mijn man.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.