Ik ben een ezel zonder bruggetje
een soort van kind met open ruggetje
gebouw met bouwfout aan de basis
een inherent geloof in stasis
En de relatie van de natie
met de nazi en inflatie
een gebrek aan educatie
en een slechte reputatie
leidt mij naar naar een sensatie
van zeer grote consternatie
om de herkomst van het kwaad
dat niet snel verloren gaat
Dus is nu de situatie
dat de valstrik van prestatie
(lijdend voorwerp: variatie)
uitmondt in mijn atrofie.
Stel je voor, je bent democratie
zeg maar de zinvolste anomalie
voor elke denkbare demografie
maar in de verte klinkt artillerie.
Dan heb je een dag om te haten.