Waar jouw kaaklijn langsglijdt
Uitgelicht door een zwalkende fietslamp
Trek ik mijn kaken, gemaakt, in saaikramp
Poog ik te weren wat niemand vergeet
Die vlaag van schoonheid die
Vlak voor het jaar vergleed
Langsgleed door donkerder luchten.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
In dit dom, verdrinkend land
Hef ik er het glas op
Op een grijze winterdag
Buitelt zomer door mijn kop
Gouden vlinders op het water
Koren deinzend op de bries
En ikzelf al veel meer mager
Door natuurlijk vetverlies
Maar het is gelogen
Er is niets van waar
Ik sta hier rond en ongeschoren
En ik reis, van hier naar daar.
Station Haarlem Spaarnwoude.
Rook uit jouw ochtendzon
Goudblauw versterkt
Hatert verstild
Boven witbevroren rails
En spartelend onder het slootijs
Buitelt de zomervis verder
Boven, over het viaduct
Lijdt een vrachtwagen luidkeels.
Station Haarlem Spaarnwoude.
Hoe verstoord is
Jouw relatie
Met de wereld
Om je heen?
Hier is harmonie
Omdat ik
Nimmer been
Op onbeen.
Sloterdijk.
Vogelpest en palenrot
Rotten dralend voort
Ik heb daar maar niks van
Ik bouw voort, zoals
Het hoort, en
Maak mijn steenkastelen
Ruimte, om te spelen
Huizen, vol met vlijt.
Sloterdijk – Spaarnwoude.
Door jouw snorfrons
Zie ik de rivier
Hoog, boven jouw
Krioelende boot
Vind ik mijn vertier
Op onze weg naar Engeland
Waarop ik van jou houd
Is mijn hele leven over
Zoutverslagen brandhout
Leef, lieve Lennaert.
Toneelschuur, Haarlem.
Maar, dus, toch wel aardig
IJschlint kaarschrecht vorschend
Zomersch donkerrond torschend
Zwetend door mindere tijden
Koud of klam, blijft maar lijden,
NIET
Vermeldenswaardig.
Toneelschuur, Haarlem.
Ik weet wel wat beter schrijft.
Maar ik weet niet wat beklijft
In jouw, of hun, gedachten
Gek genoeg maak ik mij daar
Geen klachtgedachten over
Ik denk vast vooruit,
Naar jouw blik bij
Toneelschuur, Haarlem.
Vriend, als ik, toen
Dat jou dan
Dwars door kou had
Aangezegd
Dan, had ik jou in zomerrouw
Onbedingd
Afgelegd.
Toneelschuur, Haarlem.
En dus droom ik mijn beter
Tijden langs jou heen
Weet ik dat ik, eenmaal eenzaam
Tegenover hem herneem
En denk ik, door mijn droesemdroefheid
Schrijlings langs jouw dijen
Die waarnaast ik mij
Bij leven nooit zal vleien.
Toneelschuur, Haarlem.