Ga naar de inhoud

Chielie's gedichten Berichten

Edwinnen

En er is veel, irritant
aan zo’n man die, aan de hand
jouw leven in de wacht zet
om de menselijke band

Maar ik heb nooit gelachen
zoals ik vandaag weer deed
een minuut of twintig wel
om de zin waarmee hij streed

Je aanvaardt dus dan dat wachten
omdat onzin dat niet wordt
en je laat het jouw tijd duren
want het leven is toch kort

De kaliefs en de buren
maken ons het leven zuur
te eng om naar te turen
wordt ook niet betaald, per uur

Dus we blijven liever reizen
want dat valt in ons te prijzen
het verbreedt je blik, verkort je sik
en scheidt het wijzen van de wijzen.

Demodroef

Verander de boel dus
begin bij jezelf, zoek
niet naar wat lijkt maar
naar wat werkt, hele klus

Slik niks voor zoete koek
maar draag wel bloemen in je haar:
leef de wereld beter.

Mulligans a/d Amstel

Levofilie hoyhoy.

Men kan zo thigmo willen wezen
weg te duiken voor het nieuws
dat alles wat wij vroeger prezen
vroeg of laat gaat vallen

Maar liever laat ik, door
de klap erna
mijn zielscomfort
niet meer vergallen

Ik verwacht het ergste want
dan komt het meestal niet
en als toch dan hoorde dat
dus ook niet veel verdriet.

Ademen kun je leren

Ik zie een man die zijn kind draagt als doos
vol met boodschappen, nors en
zaterdagboos

Moeders kijkt meer naar aanvallend verkeer
bang voor klappen en morsen
en klaar met verweer

Ik drink wat nieuwerwets “koffie” heet
en ik check of mijn kloffie al dampt van het zweet
zo vlak voor ’t mediteren.

Wegwerken

Ik schrijf gedichten
echt nooit voor een ander
ik vind dat niet schrander
niet puur en niet chique

het vuur, de mimiek
en de aandacht van lezers
ik blijf er voor zwichten
maar zal me er zelden op richten
noodzakelijk kwaad als de herrie
van frezers.

Rest weg

Tussen sterrenkou en stralers
en het blatend bokbierbord
Vrolijkvrouw en superbalers
wordt het leven omgegord

Met wat warmte langs de lever
en een burger op je bord
krijgt de burger moed, gezever
en gezanik om de sport
vullen elk terras
Liefde is een leger glas.

Prarcheologie

Als ik mijn quasi niet kwijt kan
of mijn c bij nuanes niet vind
dan gooi ik mijn iPad dwars door het raam
en kijk door de ster naar het lover

Over driehonderd jaar,
als iemand dit leest
dan denkt-ie
waar ging dit in godenaam over?

Belegen

Men zegt dat
in donkere krochten
(die trouwens aan het
daglicht liggen)
al die mensen niets meer mochten
maar ik was erbij:
zij waren vrij.

Om te grienen

Kerosine, creatine
stralen gouden ecoline
windturbine, geld verdienen
Oekraïne: zinkmarine
Velden vol zwaxinelichtjes
Muren vol bederfgedichtjes
Klaslokalen vol plakkaatverf:
binnenzeeën vol gesterf;
WAT gaan we hier eens aan doen?

Met dank aan Sjaak Vrugt en ander gespuis in Lugosi’s.

Spaarnezang

Ik verloor, hier aan het water
alles, maar ik heb voor later
toch nog veel van wat ik ben bewaard

dat valt niet iedereen op
ze denken vaak, dat ik ze fop
maar zo de gasten zijn vertrouwt de waard

en aan mijn lieve draairivier
doe ik niet mee aan dom vertier
nee zeg, ik val nog liever in mijn zwaard

ik glimlach, maar ik neem het mee
ik adem hier, dichtbij de zee
de lucht van weinig, dat me wordt bespaard

zo is mijn stad, ze neemt en geeft
ze kijkt naar dat wat jij beleeft
en is geamuseerd, maar nooit bezwaard

mijn stad, onder de wolken
die steeds wilder willen kolken
veegt je zonder gêne, van de kaart.

Mijn stad is hard, en harteloos
maar heel erg mooi en nimmer boos
je woede neem je zelf maar lekker mee

En niets van mijn stad klopt ooit helemaal
maar ze is wel een prachtig verhaal:
mijn kleine stad, waarvan ik zo houd, bij de zee.

Waarin ik het woord ‘nonstrop’ uiteindelijk niet gebruikte.