Chielie's gedichten Berichten

Doodmoe staar ik de wereld in
De dag staart doods terug
Ein Realismus ohne Sinn
Een springvloed zonder brug
Maar dichterbij zijn mij de wolken
Meer dan werkelijkheid
Hun die traag de dag bevolken
Hoort een andere tijd.

Wanneer de deur opzijgeduwd
Vaalgrijze wind erdoorgestuwd
Wanneer de boze dromen
Ooit tot wasdom zouden komen
Zou ik verstijven
Liggen blijven
Wachten tot de wind weer was geluwd
Te bang voor kijken.

Niets is alles
Flats is vaal
Draperieëen
Rond het staal
De buuv verbergt de leegte
Van haar sprankelende fantasie
Ze hangt er dik fluweel omheen
De domp van burgermansregie
Verstikkend warm en stil
En likkend lekt pastel naar binnen
Dit is wat de buurvrouw wil
Ik hoef ze niet
Zo’n mufheid
Alles niets

(voor Tjeerd, misschien)

En ik zou als ik dat kon
Het koor op vleugels zetten
En dan over het balkon
En niet op hoogte letten
Op zwanevleugels scheren
Langs een schitterende maan
Zachtjes langs de wolken veren
En ze wollig voelen wijken
Tot ik op dat strand zou staan
En daar zou ik al het zand
Oneindig door mijn lege hand
Tot stof laten vergaan
Het witte zand, het warme zand
Omhooggeworpen door de golven
Zou me daar hebben bedolven
Tot slechts zand nog restte van
Ik die ik eens was, geen man
Maar droom

Schalkwijk bij avond
De rust om me heen
Jagende wolken
Hoog boven het steen
De wind in mijn haar en
De zon in mijn rug
Het golvende water
De spierwitte brug
Intense kalmte grijpt je aan
Je glimlach gaat over in peinzen
Je ziet het kolken van de lucht
Je ziet de torens deinzen
Je droomt, en wenst
Dat alles blijft zoals het is
Je rent, je zwemt
En als een vis
Drijf jij in eeuwigheid
Je denkt “wat maakt het verder uit?”
“Ik heb toch alle tijd…”

Eindeloze onverbonden
Massa’s groene bladeren
Die stil fluwelig ruisen als
Het bloed dat door mijn aderen
Zo loom en rustig
Zuurstof, leven, rust en kalmte
Transporteert
Terwijl ik verder droom en loop
Bekijkt een kat gefascineerd
De mens die midden in de nacht
Alleen, volkomen onverwacht
Gegrepen wordt door schoonheid in
Een buitenwijk vol weidse pracht

En zo loopt Haarlem leeg
De exodus naar Amsterdam
Om elke hoek een stille steeg
Een droompaleis, doch
Minder tam
Het dorp, alleen gelaten
Strompel ik weer door zijn straten
Het zal wel gaan
Een stille fik
We zijn alleen
Mijn stad, mijn kalm geweten
Mijn moederland, mijn Spaarnestad
Mijn toevluchtsoord
En ik.

Nee, geen zee
Gaat mij in dees te hoog
Hoewel als ’t kan toch liever droog
Ik wil vandaag beslist
In Drakesteyn bij Bea zijn
Oranje boven, mager zwijn!
En slipjes in het lover.

Ook gezongen door K.I. Borkokovski & the Flying Acrochielians.

Voor het eerst vloeit hier
Katharsis over
In nuchter denken
Maandagmorgen
Stil gezoem van
Generator, pagina van volt
Hart van flat en
Ziel van leven
Hier ligt onze
Zwakke plek
De stilte van de
Nacht dringt in
Op Schalkwijk
Slapend stadsdeel
Slechts de padden roepen
Dol van zomer
Om een nieuwe paring
Het is nacht

Nu zindert de lucht
Jagen stromen water van omhoog
Omlaag
In ’t natte bladerdek
Knettert bliksem
Breken ruiten
Bouwt een nieuwe Noach
Een ark van twaalf
Verdiepingen
En alles schuilt
En druipt zich droog
Het broeien laat niet af
En zie, daar spat
De druppel
Op de steunpaal van de berk
Uiteen, het regent
Boven Schalkwijk
En Schalkwijk is natuur