Wie een barricade zoekt
Zal ‘m altijd vinden
Onder wapenbroeders
Altijd horen wat-ie wil
Wie oprecht en stil
Heel ver weg van moeders
Zoekt naar echte vrinden
Ziet zich snel vervloekt
Kil, in dit leven
Blijft er dat streven
Dat eeuwiger wezen
Waarvoor ik niet vecht
Omdat het er, simpelweg, is.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wie het Kindeke Jezus wil
Moet eerst Maria worden
En van alle overdwarse horden
Is dat pas de eerste, gil
Niet naar mij als wat niet was
Ook niet meer kan komen
Zelfs uit lager bomen
Haalde niemand dat al ooit
Maar verwacht van mij nooit
Dat ik hoop niet deel
Uit de schaduwen ontspringt zoveel
Dat plots oprijst uit de as
Lees, ik zal er zijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij de zwangerschap van prinses Maxima?
Jij moet niks, jij moest al nooit iets
Maar ik mag jou zo
Daarom mag jij vast van alles
Zelfgekocht kado
Met een felblauw lintje
Om mij heen gestrikt
Heb jij mij zo onbedoeld
Uit mijn la gepikt
En je mag me houden als
Je mij maar niet verliest
Onderweg laat vallen als je
Laat naar huis toe fietst
Want dan ben ik voor de vinder.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Ik heb niet hoeven klagen
Kan dat altijd wel
Mag het van mezelf
Maar verberg het verder wel
Als ik jou maar niet meer hoef
Niet meer op mijn lippen proef
Wat jouw gal daar heeft verpest
Bitter, uitgetest.
Café Stiels, Haarlem.
Zonder verder overleg
En zonder verder dralen
Ga ik zo de vijfenvijftig
Onverwacht nog halen
Dat had niet gebeuren mogen
Dat zou veel te overwogen
Veel te vaag verbogen zijn
Maar ik ben er ook al dertig
Werd daarvan ook al niet fertig
Zal mijn tijd wel duren.
Café Stiels, Haarlem.
Bij de 33ste verjaardag van Velden.
Ongeveer zo echt
Als de koolstof om je ogen
Klinken tranen in je snik
Gaan je tranen nooit meer drogen
Leeft beleefdheid in je blik
Doe je gletschers smelten
Liever zet ik mij op stelten
Ik verdraag die kou zo slecht.
Café Stiels, Haarlem.
Als, beneden leeuwen
Bovendromen loont
Spookt doorheen de geest van Zeeuwen
Wat in kale keten woont
Onverzoenlijk hard gewaai
Overloos van kaai tot kaai
Stuivend zand in wolkse draai
Breder, ode, thuis.
Café Stiels, Haarlem.
Ik zou mij dat beter maar
Allemaal vergeven – maar ik kan het
Niet vergeten, nog bezeten
Door wat jij bezat – daar, waar jij mijn ziel hield
Is dat lege, zwarte gat
Hier, in de zon
Kan ik enkel denken
Aan hoe dat begon
Eeuwig brekend weten.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Laat goud vangt, verscholen
Ademloos jouw blik
Waar de pot met goud staat
Zit, vanavond, ik
En dus valt dit laatste licht
Op mijn stil fortuin
Heb ik dom en echt geluk
Tot bovenin mijn kruin.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Je kunt, daar eenmaal ooit geweest
Die blikken nooit meer mijden
En zo wordt elke menigte
Onbedoeld dat lijden
Dat vragend onderzoekende
Dat verbaasde tasten
Toch is dat, na al dat leven
Nog de minste van de lasten
Zo zit ik hier vloekende
Godver, godver, domme.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.