En weer, terwijl
Rook verkringelt
Water buiten verder singelt
Breng ik vuur, dat
In mijn leden
Aandringt op volkomenheden
Naar een niets dat minzaam wacht
Armen gastvrij wijd gespreid
Inviterend naar mij lacht
Maar niets begrijpt van wat
In mij sluimert, onverstreden
Weet ik, het wordt tijd.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Dat is dan theater
Werkt zich, voor de kater
Die nog lang zal mrauwen
Door een zet gedaanten heen
Parallel, aan bier en vrouwen
Streeft mijn leven heen
Sneeft, bij visie, thematiek
Dan nog ongeboren
Wasdom zal-ie ook nog kennen
Voor wie dat wil horen
En de rest is ziek
Ziet niet, door de bomen
Bos, om door te komen.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Op een tweeder plan
En bij nader inzien
Word ik daar nog steeds
Niet warm van
Tegen dit soort dommigheid
Die zich met kennis schraagt
Vecht zelfs de natuur niet
Omdat die dat niet verdraagt
Zou ik dat dan moeten?
Tegen mijn beleving in
In diezelfde modder rond gaan wroeten?
Nou, dat dacht ik
Niet.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Ben ik typisch voor mijn land?
Plaagt mij maaiveldvrees?
Neen, ik ben niet langer bang
In mijn hart geen angst
Op mijn ziel wel dikker eelt
Dan er gister was
Maar dat is niet bijster vreemd
Eerder hoe het altijd was
En eerlijk duurt het langst.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Of ze waren al zo lam
Dat kan natuurlijk ook
Wie zal dat nog zeggen
Door geronnen rook?
Ik zal het niet weten
Ben, daarvoor, te tam
Wil dat ei niet leggen
Vind dat ongewenster zweten
Liever later pok.
Lugosi’s, Haarlem.
Zon, die op
Jouw bolle ogen
Heel jouw wereldbeeld verlicht
Heeft, tot onder Hottentotten
Nog wel kwader werk verricht
Tijd dan dus, voor klep
Veldbeperkend denken,
Lijfsbehoud, per schep.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
In bordeauxrood uitgevoerd
Maar vaal geïmporteerd
Fletser dan door blauw geroerd
Daarom kaal vereerd
Leeft breder zweven
Dwars doorheen dit streven.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Als de hoon van koffiebonen
Versgebrand, vervalt
Eindelijk de filtermaling
Wijdverbreid de vuist balt
Zal ik, moe van de verschaling
Toch nog volvoldaan
Mij een goede winnaar tonen:
niet aan de espresso gaan
Weg met Berlusconi.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wie een barricade zoekt
Zal ‘m altijd vinden
Onder wapenbroeders
Altijd horen wat-ie wil
Wie oprecht en stil
Heel ver weg van moeders
Zoekt naar echte vrinden
Ziet zich snel vervloekt
Kil, in dit leven
Blijft er dat streven
Dat eeuwiger wezen
Waarvoor ik niet vecht
Omdat het er, simpelweg, is.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wie het Kindeke Jezus wil
Moet eerst Maria worden
En van alle overdwarse horden
Is dat pas de eerste, gil
Niet naar mij als wat niet was
Ook niet meer kan komen
Zelfs uit lager bomen
Haalde niemand dat al ooit
Maar verwacht van mij nooit
Dat ik hoop niet deel
Uit de schaduwen ontspringt zoveel
Dat plots oprijst uit de as
Lees, ik zal er zijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij de zwangerschap van prinses Maxima?