Wat ga jij vanavond doen
Waar ga jij na ’t werken heen
En, nog veel belangrijker
Doe je dat alleen?
Kan ik daar nog iets in zijn
Of is mijn kans er geen?
Als dat niet zo is, dan is het
0653803541.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wat ga jij vanavond doen
Waar ga jij na ’t werken heen
En, nog veel belangrijker
Doe je dat alleen?
Kan ik daar nog iets in zijn
Of is mijn kans er geen?
Als dat niet zo is, dan is het
0653803541.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
En toch baal ik daar altijd weer
Een pijnlijk beetje van
Dat er niemand is die mij dat glas
Kloppend vullen kan
Dat er geen beleefdheid is
Geen overtrokken vormen
Die in scheve geestigheid
Daar door normen stormen
Dat heet dus alleen
Ach, we zien wel, verder.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Twintig meter verder
Kus ik jou beslist
Stamp ik, voor het eerst als herder
Verder door verhitte gist
Weet ik, in mijn eigen wenken
Mij weer vrij van broedertwist
Niets gemist vermist.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
ha, een winkel met kroketten
en, spraakmakend vallend
door het water, een forel
maar wie mij dat voor gaat zetten
die vergist zich wel
want ik acht het onzin, brallend
er zit kraak noch smaak aan
het is laakbaar braakgaan
en ik eet dat dus niet veel
meer en beter dan een springvis
en zouter dan ragout mij is
doet mij de makreel
ervan, nooit teveel.
Naar aanleiding van de 747-documentaire van 11.07.2003.
Jij bij mijn vrijheid
Beknot er je zijn
Wij, daarom vreemd één
In twee soorten pijn
Lijk, dat maar drijft door
De vaart, van het leven
Bibliotheken
In blanco beschreven
Lees zelf maar lijntjes
Van cijfer tot cijfer
Leg de verbanden
Zoals je ze wilt
Laat mij intussen naar elders verrijden
Lijden voor dat wat jij toch niet wilt.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Als door bladgroen heengefilterd
Licht op jouw gezicht valt
Weet ik eens temeer wat ik
In schaduwval al zag
Dat jouw ogenschijnlijk schuwe
Sluwe lach, valser is
Dan dat zomers walsend stralen
Dat in duizenden verhalen
Beter al belicht is
Waar jij bent ga ik niet blijven
En jij zit daar straks niet meer
Als ik, klaar met schrijven
Meer van beider leven leer
Immers nooit te oud.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Popzon verovert gebrokener knoken
Harteloos hulshol vol bloed
Dat moet koken
Koud en gestold onder wolkeloos blauw
Broos van verwarring
Onverkleurd grauw
Verbleek ik van schrik om je onschuld
Voordat je leeft je bestaan al vervuld
Waar moet je, daarna, nog heen?
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Dan komt dat krekelgras
Heel vanzelf langs, praten
Slaat het grote gaten
In de zwang, van alledag
Ik alleen bang dat ik lach
Mocht dat ooit nog baten
Kan ik dat maar beter laten
Voor wat voor vier handen lag
Zelf weer verder gaan.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Kijk, dezelfde blik die ik
Decennia geleden zag
Die, in dronkenstom geluk
Van zoveel keer besloten lag
Alles daarvan stuk lach ik
Spottend om een nieuwe dag
Dampend van ontlading
Daar waar niemand kijkt vind ik
Alles van mijn gading.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Weeg eens zeven redenen
Voorzichtig voor mij af
Dan verzin ik voor mijzelf
Vanzelf wel weer een straf
Waar ik, eenmaal in het reine
Mee de brug op kan
Bieten smijtend naar mezelf
Op mijn roodverbrande pan
Alles zomaar raak
Waar ik normaal niet richten kan
Nu twintig, voor een knaak
Zal maar niet meer vragen, dan
Kijk, daar ligt je kans weer braak
Pakken wat je pakken kan.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.