Ja, dat kun je zomaar doen
Daar ga je niet in falen
Maar je moet dat wel vooruit
En voorgoed betalen
Dat lijkt nu niet erg
Maar dat reikt uiteindelijk
Zonder feest en huldeblijk
Dwars door been en merg
En daar kook je soep van of
Dat geef je aan de hond
Maar daar kom je niet vanzelf
De wereldbol mee rond
Of rechtdoor je leven
Probeer het eens met geven.
Proeflokaal ‘De Gouverneur’, Haarlem.
‘Mag ik de suiker meenemen’
Die had ik niet eerder gehoord
En die wordt, in kiem, gesmoord
Want ik ben daar niet van
Verstoord door de gedachte
Door, niet van, een ander
Iedereen mag wachten
Toch gaat dat niet door
Laadt mij mijn triremen.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Je wint dus twee,
Voor de fooienpot
Omdat ik dat net verzin
En da’s een mooi begin
Want kijk, zo is het leven
Het komt niet aan op geven
Maar op het eigen zijn
Wie zich rekent naar de dijn
Ziet daar meer dan er echt in
Zit en ooit gezeten heeft
Neem mij kwalijk, dat is zot
Doe ik mooi niet mee
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Je kunt wel hoog bouwen
Maar wie moet erop
En wie, vooral, gaat eraan?
Ik kijk mij, voor strop
Een weg uit de touwen
Liever de lach langs op weg naar de traan
Want die is van mij
Die mag ik zelf hebben
Noem het egoïsme
Want dat is van jou
Maar ik schaad niemand met niet zijn
En blijf mijn eigen eenvoud trouw
Ja, dat vind ik fijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Nee hoor, dat betekent het niet
Omdat ik dat nooit heb gezegd
En ik wil het nog veel sterker zeggen
Ik heb het zelfs nooit gedacht
En nu, als ik superlatieven verwijder
Blijft eenvoudig grieven
Helder, groen, naïef
Een, voud, grieven
Zie dat vooral eens
Maar anders maar niet
Ik kan het tegen je schreeuwen
Maar jij luistert niet.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Tijd als gimmick
Ja, dat kan
Tu t’appelle, zei ik al
Moi pas non plus
Mais pas du tout
Ik ben hoe ik leven moet
Van niemand dan mijzelf
Ja, dat maakt niet zomaar
Veel goed
Maar, veel erger
Alles.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
En zo hik ik tegen
Iers bier aan
Kan dat ook met Korsakov?
Of is er iets met witter lof
Om nog heen te gaan
Hier, nu, af te wegen?
Op de landweg van mijn leven
Hard, want onverhard
Kom ik zelden elders tegen
Dat zal mij niet loodzwaar wegen
Daarvoor loop ik wat te hard
En heb ik veel te helder streven
En, het is, mijn weg.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Dus, doe het zelf
Kan maar zomaar
Zonder Gamma
Of doe niks, mag ook
Vind ik ook niet raar
Maar dat stuurt me niet
Ik ben maar op één punt zuur
En dat ben jij niet
En ik zie wel of jouw uur
Ooit mijn licht nog ziet
Is aan jou, blijft aan jou
Helemaal aan jou.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Strakdraad tegenvezel
Tegenstrevend kraakverbod
Wie is hier nu dus de God
En wie wordt dan dus de Kwezel?
Als er niets meer leeg is
Blijft het altijd vol
Maar er is niets tussenin
Dat wordt al te dol.
Café Lugosi’s, Haarlem.
Okay daar zit lijn in
Kijk, het kan dus wel
Wie te spannen durft
Maakt al snel een comfortabel
Vel, dat wendbaar en portabel
Vrij van koudvuur, luis en schurft
Is naar ieders zin
Ik geloof iets anders zelfs
Kijk, daar zit muziek in.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.