vanmorgen, als de donder
over al mijn daken rolt
en de zonsopgang, de zonsopgang
de zonsopgang voorbij holt
is mijn dag te vroeg begonnen
al mijn garen al gesponnen
laat het dan maar regenen
maar regenen, maar regenen
maar het regent niet
geen vocht in mijn verschiet
maar als ik ver genoeg schiet
met koudijs en zilverjodied
kan ik leer ik, regen dwingen
en dan zal ik voor jou zingen
bliksems ja, dat zal ik.
In termen van was
is er altijd geen heden
In bermen van gras
ligt vuilnis, alleen
In thermen van was
valt vuil weg, vergleden
En in het verleden
ooit, was er sas
Nu zijn wij smerig gestreden
geen voor alleen
Op de plaats voor de pas.
Sjonnie komt nooit op
maar ongeveer
– ik merk het elke keer
Vandaag doet hij het ook alweer
– maar ik klap niet meer
Ik vind het niet kuikentof
bij ervaring onverloft
Ik hoop elke keer dat Sjonnie
uit zichzelf ontploft
Maar het is onmisbaarlijk
Sjonnie zal er altijd zijn
Eeuwig zeurend dreinrefrein
Onnoot landgenoot
Ik zit hier weer in weeralarm, met
dan ook nog daarbij
langs houten platen huilwind, pret
maakt mij blij
Blij? Ja, want straks, als alles
dichtverslagen, met vertragen
toch nog sluitend is
zal ik als ik aan jou denk
– en sterf, tussen de muggen –
niet meer rillen, wildverkillen
bij jou fijn mijn wereldpluggen
water hoort bij vis
Terwijl ik gaap, straks slaap
en jij
stil droomt (van mij?)
loop ik over van en hoop ik
op ons beiblij
soms, heel soms
gaat het niet voorbij
De maagd die, hoogbezwangerd
van boven naar mij kijkt
is net zomin heilig als
wat mij bij toerbeurt
met kleur en geur verrijkt
De god met wie ik rondrijd
die zei dat nog zopas
Het geeft geen pas onpas te zijn
er schuilt wèl waarheid in mijn wijn
dat voel ik aan mijn water
En dus zwaai ik naar haar
de rest is dan voor later
nu ga ik eerst eens in de zon
lekker werken aan mijn kater:
zien, dat moet je doen.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Jouw geluid van zomer
is mijn geluid van hel
moet dat niet eens andersom?
Ik denk, het eerste wel
als ik, in mijn zomer, ooit
zo zorgeloos kan zijn
bel ik jou daarover, fijn
maar zo mooi wordt het nooit
gedenk dat bij je bier:
mijn verscheurde land is hier.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ik ben even wezen kezen
(die met ouders doe ik niet)
Daarna sigaretten halen
Denk niet dat je mij nog ziet
Vocht en tocht die
als bekend
mijn heim altijd al
teisteren
krijgen blij de
vrije hand
vanwege de kozijnen
Wel hoor ik nu meer
van ’t merelen en lijsteren
Ieder voordeel hep z’n nadeel
Ik verzet de hele tent
en mijn zinnen, hand en tand
kalm als de romeinen
en ik zie wel weer:
wat stukgaat wordt weer heel
Bij MSD.
magnetroep en landlijnweg
kijk, dat vind ik lekker
niet omdat het beter smaakt
maar omdat het kant noch wal raakt
ik houd niet van botsen
eindeloos op golven klotsen
maar van klievend snijden
alle walkant blij vermijden
sneller, harder, verder
en altijd maar verbazen
laat de rest obstakeldazen
neergaan in gemekker
ik doe floep en digi eileg
hihi, hihi, hihi.