Het is een vingeroefening
van kop zowel als kont
Je denkt je zou
eens moeten doen
en doet dat dan, terstond
En alles wat je verder dacht
en alles dat beweegt
is sterker dan dat jij verwacht
houdt in terwijl jij leegt
Dat maakt niet uit, het is
om niet
(doe wel en zie niet om)
Er is geen groter goed op aard
en niets is minder dom.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Het moet niet gekker worden
(het is al heel erg vreemd,
dat men elkaar, wat prikkelbaar
de vlammetjes ontneemt)
Er zit geen passie in, geen vuur
Alleen gezapigheid
die, als je afwacht, overstuur
en als vanzelf wel overlijdt
maar dan alleen maar meer
leidt tot toeval, of
erger, oud zeer.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ik zie geen schoonheid in hoogbouw
Geen moed in het uitzicht eruit
Zolang wij niet zorgen dat roofklauw
De mens niet meer terugbrengt tot buit
Er is geen mens die zo stom is
Niet te zien wat er gebeurt
Wel nog beleefdheid die krom is
Want achteraf alles betreurt
Er stroomt olie, water, vuur
Dat is zo klaar als een klontje
En nog danst, van uur tot uur
Het aandeelhoudersrondje
Aandeel in diefstal
Aandeel in moord
Aandeel in veeltal
van al wat niet hoort
En wat niet horen wil zal voelen
wat verworpenen bedoelen.
Over Rotterdam en het Grootkapitaal, mede naar aanleiding van film ‘The Yes Men Fix The World’.
jij, binnenblijver
merkt er niets van
buiten in je stadstuin
‘duiveluitdrijver’
(zelden man)
blind tot op je kruin
want
alles is altijd toevallig
er is niet iets als het lot
en de wereld die
jij alsmaar mooi vind
is dat, maar ook niet als
niet rot
en elk kind dat ik hier zie
kan zomaar een moordenaar blijken
of zomaar een kind
lief, timide of kwallig
de plaag merkt jou misschien niet op
maar misschien ook zomaar wel
in ieder geval doe jij niet terzake
zolang je schuilt, voor het vuile spel
voor jou zal de wereld niet wijken
maar mét jou, dat mogelijk wel.
Naar aanleiding van het zien van ‘Pray the devil back to hell’, docu over de vredesbeweging van de Liberiaanse vrouwen begin deze eeuw (voorafgaand aan de vlucht van Charles Taylor en de verkiezing van Ellen Johnson Sirleaf).
Er is niets om op te koppen
als je vrolijk bent
geen bal om hoog te houden
als je doorrent
doelgericht en zonder stoppen
als je jezelf kent
kan niemand je foppen:
elke trap een gouden.
Aan dit lijf geen gogen
geen sturing en verzet
geen pogen of verzuring:
ik win, ook als niemand oplet.
Tussen dicht en dichter
staat weemoedigheid
om vrijheid van regels
die ieder kan verklaren
die drift die niet laat varen
maar kleeft van de bezwaren
die kapt onze klapwiek
nog voor ze verheft
voor we afzetten, scheren
met niets in gevecht
dan de vreugd van vleren,
de boog van vluchtvlecht
die komt niet
de regel moet weg.
Buiten waait veel te hard
Binnen bloedheet
Ramen moeten open, dicht
Licht moet donker, gapen
helpt niet, niet te slapen
badend in koud zweet
Wens mij windstilte
of netnietkilte
doe me dit weer niet
ik wil stille sterrenflonker.
Er is geen schoonheid in om
er is wel beauty in toen
Alles duurt alsmaar te lang
Alles begint met een zoen
En ergens in die heiigheid
blijft alles alsmaar haken
terwijl ik allang
in vrijblauwe lucht dans
waar verder niemand gaat geraken
Triest dat is het
Maar daar ben ik niet:
in de wolken
We dansten langs de grachten
kwamen verder dan we dachten
en huilden van plezier, daar op het plein
dat kun je onzin noemen
ik zou het liever roemen
als hoe een groot land klein kan zijn
Even niet zo onverbonden
even bij elkaar
Morgen zijn er nieuwe wonden
is het alweer klaar
moeten we weer jaren hopen
dat we ons niet overlopen
dat we blijven, wie we zijn.
Ik sliepte de boel uit
terwijl ik sliep
en nu, wakend
sliep ik nog steeds
Elke boom ander fruit
“ho” maar ook “hiep”
ik, alsmaar blakend
immer nog steeds
En ergens overmorgen
als de eigen zorgen worgen
glimlach ik mij verder
Ik doe fijn iets anders
helderders en schranders
wees uw eigen herder:
het regent, waar ik liep.