De bewegingen groot
de muziek klein en krachtig
de ziel ontbloot
de houding waarachtig
Ergens in dit lange leven
zal het korter blijken dan
al het lijk dat in de kast kan
dus de truc is doorgaand geven.
De bewegingen groot
de muziek klein en krachtig
de ziel ontbloot
de houding waarachtig
Ergens in dit lange leven
zal het korter blijken dan
al het lijk dat in de kast kan
dus de truc is doorgaand geven.
Heel even, soms
in nawinter, voorlente
is met raam open in
mijn wijk, het net zo stil als
daar. Dat is gestolen
tijd, tijd van verbaasde
verrukking.
Het liefst met wat motregen.
De witkopgors is in het land
hij landde op Goeree
onorthodox, voor een
vogel uit Rusland
Er dreigt groter wereldbrand
doe het er maar mee
Praecox, door een
vogel uit Rusland
Er haalt niemand bakzeil
vriendschapsspeldjes in de teil
Niemand heeft nog uitgevogeld
hoe je deze bol ontkogelt.
Ze boardden zich wat winterlam
en braken al hun botten
Geen garantie op een gipsvlucht
meer, voor dit soort zotten!
Maar, dat mag ik mij niet wensen
net zomin als hondverbod
en buschauffeurs zijn aardige mensen:
ik ben zelf een zot.
Als het koud is
alles oud is
alle blaadjes opgeveegd
maar het ijs te dun
lijkt alles mis
en onverwacht onfris
Karaktermoord is fluks gepleegd
maar wat ik niemand gun.
Café De Flapcan, Zijlstraat, Haarlem.
Val niet in slaap
maar hou je waakzaam
kijk uit het vijverzijraam
van je torentje
ook zonder horentje
is er nog ijs
Armoe maakt de burger wijs
De satraap is een afgeschafte aap.
Café De Flapcan, Zijlstraat, Haarlem.
De bescheiden die bescheidenheid
ontberen zijn weer binnen
Onbescheiden zinnen onzin
Door verzinnen bijkans buiten zinnen
Toch, in deze vrieskou, geen kou
Wel meedogenloos, geen onmin
Wat mij arm maakt in onvrijheid
is, als immer, namelijk blauw.
Men denkt dat het onzin is
maar dat is het zeer zelden
zelfs als het door vorm zo lijkt
is het meer dan schelden
Wat er in mijn breinen prijkt
– helderder dan helden –
is net zomin vertroebeld, fris
als wat wij uit de sponning lelden
Mensen denken altijd maar zo wat
met geen vermoeden, zijn
om inwendig bloeden net zo plat
als Valentijn.
Dan liever krijsen.
Het sneeuwt vandaag niet
in naaldige straaltjes
en ergens vertrekt er een meeuw
Heel zachtjes zwiepen
de takjes wat mee
lijkt nog het meest op gegeeuw
Vast ook stil aan zee
bij ziekige iepen
in zaaltjes, lokaaltjes
in alles, wat je niet ziet
wel, om het uur
de terugblik op vuur
dat nog twee weken brandt
in een sterkbedreigd land.
Ja jij zou jou
aan jou zelf schrijven
ik vind dat iets voor de stijven
en de mageren, van geest
Nee, daar ben ik niet geweest
dat is niet wat ik je noem
ik verheug mij op je roem
maar ik zeg je tegen het beest.