Nonoplossend onregeren?
Doe mij de regentie
Al wat ooit verzwegen werd
was incontinentie
Links dicteert? Louter rechts
beheerst het ondebat
Maar ga vooral nog even door
Ik ben het nog niet zat
Ik hoef geen gelijk te krijgen
als ik het maar heb
Jouw vertwijfeld onzinrijgen
is mijn pure pep.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Hameren haalt geen gelijk
maar maakt een pot vol herrie
Elke nacht een merrie
maakt nog geen apocalyps
Moest u zich niet eens verhangen?
Het gaat mij niet om het stangen
maar u ziet wat pips
Is u bang soms, voor gezeik?
Gezeik hoort bij het leven.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Heel je leven kan maar passen
in een mandje, aan je fiets
Dat zegt niks, want tassen
kunnen ook nog vol met niets
En mijn klein blauw olifantje
(aangestampt, in holle kies)
geeft de muis wat graag een handje
want is van geen leven vies:
en zo moet dat wezen.
Storing, Haarlem.
Laat ik proberen wat blijer te zijn
Met niks, omdat het kan
Omdat, als ik me omdraai,
alles toch verrassen kan
en alles even fraai zou kunnen
klinken, in een nieuw refrein.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ik heb, in heel mijn leven
nog nooit iemand gezien
die mij niet zag, behalve eerder
op een podium, misschien
ook dat-ie daarom bleef –
ik kon het niet vinden, in
wat hij vervolgens schreef.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Mijn martelijzer martelt niet
Maar brengt vandaag verschiet
Ik leer weer thuis te zijn
Uit verlangen, nog niet toe aan
mij verhangen – nooit niet ook
Want al wijzer dan destijds
Altijd al mijn eigen spook
In mijn dikke kop zo weids
dat ik vanzelf blijf zoeven.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Lang maakt lang niet goed
Maar is wel zoet, als krullen
vullen wat we zien – laat ze dan ook
dansen, los, iets vrolijker, misschien.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ga mij nou niet vertellen dat
je dit niet hebt gezien, dat
tegen alle stromen in jouw glimlach telt
voor tien
Ik weet het niet, ik
zie het niet, ik
voel mij niet zo snugger
(was ook nooit zo heel geschikt als
kopvreesgatenplugger).
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Het verschilt
Maar niet bij mij
Want ik ben steeds dezelfde
Behalve als ik doe wat jij
Mij altijd al vertelde:
mijzelf proberen zijn.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
En altijd als alles
dat allemaal wacht
van zichzelf uit ineens
gaat bewegen
Dan vinden we dat
een natuurramp en helpt
daar geen liever moeder
meer tegen
Maar telkens als
vraag ik me af
of niemand wist
dat alles toch al
altijd gist
en schuift, van
allerwegen.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.