Auteur: Michiel van Reenen

Het verschilt
Maar niet bij mij
Want ik ben steeds dezelfde
Behalve als ik doe wat jij
Mij altijd al vertelde:
mijzelf proberen zijn.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Ga mij nou niet vertellen dat
je dit niet hebt gezien, dat
tegen alle stromen in jouw glimlach telt
voor tien
Ik weet het niet, ik
zie het niet, ik
voel mij niet zo snugger
(was ook nooit zo heel geschikt als
kopvreesgatenplugger).

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

En altijd als alles
dat allemaal wacht
van zichzelf uit ineens
gaat bewegen

Dan vinden we dat
een natuurramp en helpt
daar geen liever moeder
meer tegen

Maar telkens als
vraag ik me af
of niemand wist
dat alles toch al
altijd gist

en schuift, van
allerwegen.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Waar het een feestje wordt weet ik nog niet
maar ergens hier gaat dat gebeuren
Ik kan dat voelen, het zit in de lucht
het blijkt uit uw heldere kleuren

En als dat gebeuren gaat, zomaar, ineens
op straat, zal ik er niet over zeuren
ik ben dan allang met m’n zuchtige klucht
langs de deuren aan het leuren

DAT staat op borden:
“gewerkt, moet er worden”

Ach was ik maar dommer
of domweg wat stommer.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Het moet niet gekker worden
(het is al heel erg vreemd,
dat men elkaar, wat prikkelbaar
de vlammetjes ontneemt)

Er zit geen passie in, geen vuur
Alleen gezapigheid
die, als je afwacht, overstuur
en als vanzelf wel overlijdt

maar dan alleen maar meer
leidt tot toeval, of
erger, oud zeer.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Het ruikt hier naar zuurkool
dat is ook niet vreemd
maar helaas niet ook lekker
naar spruitjes

Als het aan mij lag
at ik die het liefst nu
net als salade bij
al mijn uitjes

Maar meer waarschijnlijk
wordt het niets

en stijg ik lediglijk
ter fiets

niet om mij op te vreten
maar om alles te vergeten

even ontheemd
maar nog lang niet versleten

alleen, maar niet eenzaam
want levensbekwaam.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Het is een vingeroefening
van kop zowel als kont
Je denkt je zou
eens moeten doen
en doet dat dan, terstond

En alles wat je verder dacht
en alles dat beweegt
is sterker dan dat jij verwacht
houdt in terwijl jij leegt

Dat maakt niet uit, het is
om niet
(doe wel en zie niet om)
Er is geen groter goed op aard
en niets is minder dom.

Terras van Café De Roemer, Haarlem.

Ik zie geen schoonheid in hoogbouw
Geen moed in het uitzicht eruit
Zolang wij niet zorgen dat roofklauw
De mens niet meer terugbrengt tot buit

Er is geen mens die zo stom is
Niet te zien wat er gebeurt
Wel nog beleefdheid die krom is
Want achteraf alles betreurt

Er stroomt olie, water, vuur
Dat is zo klaar als een klontje
En nog danst, van uur tot uur
Het aandeelhoudersrondje

Aandeel in diefstal
Aandeel in moord
Aandeel in veeltal
van al wat niet hoort

En wat niet horen wil zal voelen
wat verworpenen bedoelen.

Over Rotterdam en het Grootkapitaal, mede naar aanleiding van film ‘The Yes Men Fix The World’.

jij, binnenblijver
merkt er niets van
buiten in je stadstuin

‘duiveluitdrijver’
(zelden man)
blind tot op je kruin

want

alles is altijd toevallig
er is niet iets als het lot

en de wereld die
jij alsmaar mooi vind

is dat, maar ook niet als
niet rot

en elk kind dat ik hier zie
kan zomaar een moordenaar blijken

of zomaar een kind
lief, timide of kwallig

de plaag merkt jou misschien niet op
maar misschien ook zomaar wel

in ieder geval doe jij niet terzake
zolang je schuilt, voor het vuile spel

voor jou zal de wereld niet wijken
maar mét jou, dat mogelijk wel.

Naar aanleiding van het zien van ‘Pray the devil back to hell’, docu over de vredesbeweging van de Liberiaanse vrouwen begin deze eeuw (voorafgaand aan de vlucht van Charles Taylor en de verkiezing van Ellen Johnson Sirleaf).

Er is niets om op te koppen
als je vrolijk bent
geen bal om hoog te houden
als je doorrent

doelgericht en zonder stoppen
als je jezelf kent
kan niemand je foppen:
elke trap een gouden.

Aan dit lijf geen gogen
geen sturing en verzet
geen pogen of verzuring:
ik win, ook als niemand oplet.