Die klaashazerij (met de eiermijters)
vuurwerksmijters en rendierpartij
Ik houd van de herfst maar niet erg van de winter
veel liever die wind dan dat graaie gesinter.
Die klaashazerij (met de eiermijters)
vuurwerksmijters en rendierpartij
Ik houd van de herfst maar niet erg van de winter
veel liever die wind dan dat graaie gesinter.
Wat hadden we dan verwacht?
Dat dit niet fout ging lopen?
Dat dreigen met zwaarder straffen ging helpen?
Dat zich dat echt aan onszelf ging verkopen?
Wat we verkochten was rede en recht
en al opgedane ervaring
Wat al krom is wordt niet recht
maar vecht, tegen verzwaring
Wat je moet doen en dat weten we best
is kijken naar de oorzaak
Dat je moet richten doet daar niets aan af:
we waren hier al, veel te vaak
Laten we nou toch eens echt wat leren;
de voortgaande sloop van wat werkt ’s keren
en niet meer verbaasd aan de zijlijn staan
Laatste kans hoor, anders gaat ze eraan
, die maatschappij van ons.
Bij het overlijden van grensrechter Richard Nieuwenhuizen.
Welkom in Nederland
koud, nat, kabouterig
kleingeestig, klagerig
ouwelijk, houterig
zelden echt stouterig
wel heel vaak plagerig
Welkom in Nederland
mooi in de herfst
als alles verhangt en
wat zwak is versterft
Waar wind en water hardheid kweken
helden worden afgezeken
maaiveld maait en ongestreken
was langs menig tuinrand waait
Land van tocht en achterdocht
dat toch nog soms zichzelf vergeet
en dan het mooist is, want weer weet
hoe het ècht werkt, op moeraszand.
Het waait zo hard als in mijn hoofd
de blaren wervelwinden
En op de lege akker schijnt, als beloofd
de maan door kale bomen
Je kunt van alles vinden
van de herfst, maar vreeslijk weer
vind ik het zelf dus niet
het vrokelt mop, echt elke keer.
De drukheid van kinderen, die
mij verbaast, die
had ik ook zelf, dus whatever
het is weer bijna Sinterklaas
met Zwarte Pieten, wegdoen?
Never!
Ik had nog zo gehoopt
dat de Belastingdienst zou helpen
maar zelfs een troepje welpen
zou dit niet hebben ontknoopt
(en dat terwijl die daarvoor
hebben doorgeleerd;
Scouting is niet heel verkeerd
je wordt er doorgaans beter door)
Ik gun mezelf van alles, dus
ook de premie en belasting
op zijn tijd een kus
en hier en daar betasting
maar nu gun ik mijzelf vooral
begrotingsevenwicht
belangrijker, en bovenal
veel nader, dan een wikkend wicht.
Oh nee, ik hoef
je schellen niet
ik hekel zinloos bellen
Je komt berekend binnen
maar past niet op je tellen
of bij mijn woeste kust
Dus doe iets met gerania
(kruip er, bijvoorbeeld, achter)
blijf ik hier springvloed kijken
als pachter van de eenzaamheid
mijn lust, daar ben ik achter.
Café De Roemer, Haarlem.
En het ebt nog altijd na
Dat heb je er nou van
Tenzij dat toch ervoor is
zoals Joost weet dat kan
Nou hoe dan ook, best lekker
Zo zou het altijd moeten
Zonlicht op je sproeten
En nergens dat gemekker.
Café De Roemer, Haarlem.
Je kunt ze dat toch moeilijk
gaan verwijten vind ik zelf
dat ze ondanks ouder worden nog
best trots zijn op hun lijven
(of dat ze viltjes pikken, om
gedichten op te schrijven)
Geil is wellicht anders
dat is dan weer aan jou
maar geilheid, die is menselijk
en sterker nog dan trouw.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Roffelregen rammeltapt
en ruist ook, doorlangs bomen
voorvangs valt het hoefblad op
dat water, kelkverzameld
en de winter stamelt
(en rispt droef elk wat op)
maar het suist en rook blijft komen
zonderwegen dapperstapt
de herfst het nieuwe leven in
begraaft dat vast, want dat heeft zin
ter lente kruipt dat buiten:
knallen bloemen weer door ruiten
en ze roeien ook (pang!).
Tussen 30.10 en 01.11 geschreven bij afvalregen hier (want Sandy, dat was daar).