Het is onvrolijk Pasen
we komen om in bloemen
meutes dwaze hazen
bergen eieren, we roemen
weliswaar de zon, die echt is
ondanks 1 april
toch is, ongenadig, dood
er, en die doet wat niemand wil
vredeklievend bezig zijn
die verliest niet snel terrein
maar kan ook weinig winnen
soms lijkt daar wat op verzinnen
nog de moeite ook.
Bij de naderende dood van mijn moeder. Dank aan @Cookie_veD .
Taal heeft maling
snelfilter zelfs
aan huichel en keurslijf
miespel en doordrijf
taal maakt buiging
maar laat zich niet barsten
zal, dwarsgewelfs
ook de kaalstgeharsten
groot, en harig, verbazen
en glanzen gaan, op deuren en glazen.
Er ontluikt nieuw leven, kleur
wel wat out of focus
lente komt met treurgezeur
aste – kernbom op je krokus
ik zal niet beloven
dat ik hier jouw feestje vier
ik schrijf liever van mijn lijf
hele bijna-bijbels vol:
stop je sneeuwklok in je hol
slis maar tegen je narcis
kruip met tulp terug in je schulp
en ga toch keukenhoven
lekker, zelf, keukenhoven.
Met dank aan @kara_killer en @tnaleor .
Er valt niks van vrachtwagens
het wordt gejat
en ik heb het helemaal gehad
met dat soort van misdragen
de wereld is je oester niet
het is een wereld, stuk verdriet
met allemaal andere mensen
en die verdienen jouw misbruik niet
en hebben eigen wensen
klopt, je bent een deugniet.
En ik lap die erbij. Zo.
Ik droom mij al jaren een kroning
die komt er niet echt, maar
eerlijk gezegd
is een inhuldiging ook een mooie vertoning
Hij is de mijne
(we zijn even oud)
en ik gun hem van harte het zijne:
een volk, kids en moordwijf
Leve de Koning!
Er koert duif
de vogels zingen
dat zijn heel normale dingen
op een mooie lentemorgen
Maar ik heb nog geen sigaar
word gestoord en ben niet klaar
net een aap met gouden ringen
en de klauwen in het haar
– oh, ik maak mij zorgen.
Dat wat leuk blijkt lijkt dat zelden
en dat is ook logisch
doodleuk is een ding voor helden
niet voor alleman, en gogisch
staat al heel lang vast dat leuk
snel aan afbreuk lijdt
net zoals de tijd verglijdt
kent leuk kwade reuk
en er zijn veel leuker dingen
met een ‘eu’ in ’t midden
dan er bot de lof van zingen
of erom gaan bidden
toch zijn wij erop gericht
en zullen we dat blijven
net een bende ouwe wijven
‘leuk’ lijkt iets voor in ’t gesticht:
en toch is het leuk.
Als antwoord op uitdaging door @Dzjieno.
Wat deden wij eigenlijk voor net alsof?
Gingen wij dan samen echt zijn?
In een land waar je “hee” heet
in plaats van “Meneer”
ben ik geen heer meer
maar woedend. Het vreet.
En in jouw trein
(die die jij miste)
kan ik gelukkig zijn
(niet waar het gistte).
Ik verbijt, slecht, pijn
en zie uit naar verlof.
Jij zwemt; ontsnapt, schiet weg
het gegurgel pech
glijdt, versnelt, om hoeken
al die vissers vruchtloos zoeken
raakt aan de rivier
het is heel verwarrend hier
breed en snel, het houdt niet op
zelfs niet na de deltastop
want daar is de zee
raar, maar wie zit daar nou mee
die er altijd thuis is?
Juist, het is de dwaalvis.
Op plotsverzoek van @dwaalvis te Brugge.
Maar men moet altijd stellen
want anders doet men niets
en zit men, onverrichterzake
eeuwig op de fiets.
Dat is het, hier ter dijke
in regennotedop
1 dop, 1 noot, 1 delta
ontzwommen aan de strop.