Auteur: Michiel van Reenen

Ze kweken soms aardbeitjes
vlak naast haar graf
je ziet er de liefde en zorg aan af
die houdt ook op, dat gaat vanzelf
en maakt niks uit ook, voor
de bijtjes.

Café Lugosi’s.

Geestelijk leeg is wat je krijgt
tegen de tijd dat je wilt gaan kamperen
niet vanwege flauwekul
muiterij of potverteren
maar om wat er meer naar neigt:
warmte, liefde, keizerskleren.

Café Lugosi’s.

Muze vloeit waar veel verheldert
Zelden merkbaar leven keldert
Maar dat vaak toch blijkt te doen
Geeft niet, maakt niet uit, hier
zoen.

Café Lugosi’s.

Geur van bloed dat doet
wat bloed zal doen, verkruipen
waar het gaan kan, die
blijft ijzeren
wijzeren weten wat
te doen:
ontgluipen, mijden
versmoren in zoen
maar bloed zal doen
wat bloed moet doen:
hard als staal
beseizeren.

Ik ben jouw middeleeuw voorbij
lul, da’s wat je “wijzer” noemt
waar ik de gedachten scherp
stompt jouw ijzer louter af

ik blijf mijn wetten wetten, blij
dat ik niet zoals jij gedoemd
tot martelaarschap leven afwerp
maar het koester, tot het graf

het jouwe is de moeite niet
om lachend op te zeiken
stuk van andermans verdriet
jij gaat ter historie prijken

als die sneue suflul.

Bij YouTube-beelden van onthoofding van een sjiiet door Vlaamse jihadis in Syrië.

Doodsnooddeugd, doodsnooddeugd
men kan zich geen voorstelling maken
totdat het zich voorstelt, dan malen de kaken
malende kaken, getochvonden vreugd.

Denkend aan Holland zie ik de lijken
prijken in sloten bij Cothen
en speculerende heren staan zeiken
erop en erover – land vol verklootten

net als de rest van de wereld
er wordt veel teveel afgelaft
geblaft en gepiefpaft
– te weinig gekereld

Man eens een straf potje op.

Dingen aan je hoofd
dingen aan je hoofd
murw en stom
totaal verdoofd
dingen aan je hoofd

Morgen is voorgoed veranderd
(niet dat dat ooit anders was,
maar het zal nooit zo meer voelen
alles wat we doen, bedoelen
denken, zien en, achter glas

of erin, zien dansen
is geen anker meer, maar krom).

vandaag gaat vast mijn moeder dood
zo wordt de wereld uitvergroot
want elk detail een ding

wat mij het meeste raakt
was, met zeep door pa verwijderd
denk ik toch haar ring

want dat is ook de zijne
dat voelt bijna als de mijne.

Je krijgt de tranen niet meer weg
zelfs als je niet meer huilt
waar zijn voor waren wordt verruild
wint altijd vette pech

maar weet, terwijl je zwicht
dat het nooit voor niets is
geen gewolkenfiets is
voorbeeld, voortgang, licht.