Liedjes schrijven zich vanzelf
rondom al je vormen
Al dat rijkelijk gewelf
ondergraaft de normen
Die steeds minder goed idee
want ook opdringend zijn
Doe ik liever niet aan mee
Doet me teveel pijn.
Liedjes schrijven zich vanzelf
rondom al je vormen
Al dat rijkelijk gewelf
ondergraaft de normen
Die steeds minder goed idee
want ook opdringend zijn
Doe ik liever niet aan mee
Doet me teveel pijn.
Er komt niets zinnigs uit
niet dat ik dat verwachtte
de hom schiet zelden kuit
waar de wereld hem verachtte
En ’s avonds in het bos
waar de wilde dieren zijn
rammelt stil de sleutelklos
die houdt de focus rein.
Niet dat dat is wat je wilt
da’s chaos en verwarring
niet, als je het niet verwacht
halsstarrige verstarring.
Wie zijn dochters of zijn zonen
leert ten koste van
anderen te leven
moet niet heel vreemd opzien
dat van negen zeker tien
onverwacht verweer gaan geven
want dat komt daarvan
kwestie van lonende bonen.
Wie zichzelf voorbij vindt
verdient veel meer respect
dan wie dat vindt van anderen
maar toch moet het veranderen
Ongeluk of dommigheid
kennen weliswaar geen tijd
maar, voorbij de haat en nijd
de wanhoop, het gemis
geldt toch: niemand is voorbij
voordat het echt voorbij is.
Dus, bezint voor u begint
te regelen dat u verrekt.
Bij Zeus thuis was het altijd bal
bij ons begint het net
Wat de tijd vergeten is
is niet zo lang geleden
wat wij toen verbeten is
niet echt ooit vergleden
dus nu herverschijnt de pret
de knal die door abuis het al
voor allen op de kop zet
veel succes met sterven.
In plaats van iets te denken
zou je kunnen denken
zou misschien het beeld doen zwenken
of misschien wel niet
zou in elk geval meer kansen bieden
dat het onverwerkt verdriet
meer door groei dan door het wieden
boeiend perspectieven biedt.
Maak eens vaker ruimte
zoals deze, en ook meer
dan pennen wij, als dichters
daar uw hartzeer voor u neer
(Ik mooi niet het mijne
ik heb niet langer hart –
dat komt, het kan verdwijnen
in de diepe put van smart)
Beschrijven hoe het vroeger was
dat doen wij dichters graag
of het achteraf genas
blijft beslist de vraag.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Je moet gedichtjes stelen
Soms
Ontrukken aan de tijd
Dat is het met verrukking
Verdraagt heel slecht vergetelheid
En net zoals de eenden zelden
in hun eentje zijn
is het met agendapunten
Kunst verdient het grootst te zijn.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Licht dat, goud op goud
vervalt
en van strakblauw uit
op oud knalt
richt zich jong vooruit
zal zo lang geen leven hebben
maar laat wel genieten
door het volk dat, vol te gieten
zit te wachten op de webben.
Bij de overdracht, door Peter Kooij, van Café De Flapcan, aan nieuwe eigenaar Jurian Rozestraten.
Het leven is geen lolletje
schreef ooit een grapjas al
En ik maak ook geen dolletje:
die zijn voor riemen, roeien zal
een mens ermee, wat moet-ie anders
In geklaag ligt niet veel schranders
anders dan het legen van de lever
die wel vaart bij flink gezever
Maar de boel is goed op orde
de tuigage onder duim
en in een ruim, onledig ruim
Krioelt een blije kinderhorde
’t Schip rust stevig op zijn spant
Daarom dus geen misbaar, maar
Verheug u zeer, op meer gevaar, want
dit is uw kroonjaar!
Bij de viering van de verjaardagen van mijn ome Willem (75) en tante Corrie (79), voor de scheurkalender die hun familiecadeau is. Mijn ome Willem is voormalig matroos, alsook gepensioneerd leraar Nederlands.