Wie zichzelf voorbij vindt
verdient veel meer respect
dan wie dat vindt van anderen
maar toch moet het veranderen
Ongeluk of dommigheid
kennen weliswaar geen tijd
maar, voorbij de haat en nijd
de wanhoop, het gemis
geldt toch: niemand is voorbij
voordat het echt voorbij is.
Dus, bezint voor u begint
te regelen dat u verrekt.
Bij Zeus thuis was het altijd bal
bij ons begint het net
Wat de tijd vergeten is
is niet zo lang geleden
wat wij toen verbeten is
niet echt ooit vergleden
dus nu herverschijnt de pret
de knal die door abuis het al
voor allen op de kop zet
veel succes met sterven.
In plaats van iets te denken
zou je kunnen denken
zou misschien het beeld doen zwenken
of misschien wel niet
zou in elk geval meer kansen bieden
dat het onverwerkt verdriet
meer door groei dan door het wieden
boeiend perspectieven biedt.
Maak eens vaker ruimte
zoals deze, en ook meer
dan pennen wij, als dichters
daar uw hartzeer voor u neer
(Ik mooi niet het mijne
ik heb niet langer hart –
dat komt, het kan verdwijnen
in de diepe put van smart)
Beschrijven hoe het vroeger was
dat doen wij dichters graag
of het achteraf genas
blijft beslist de vraag.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Je moet gedichtjes stelen
Soms
Ontrukken aan de tijd
Dat is het met verrukking
Verdraagt heel slecht vergetelheid
En net zoals de eenden zelden
in hun eentje zijn
is het met agendapunten
Kunst verdient het grootst te zijn.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Licht dat, goud op goud
vervalt
en van strakblauw uit
op oud knalt
richt zich jong vooruit
zal zo lang geen leven hebben
maar laat wel genieten
door het volk dat, vol te gieten
zit te wachten op de webben.
Bij de overdracht, door Peter Kooij, van Café De Flapcan, aan nieuwe eigenaar Jurian Rozestraten.
Het leven is geen lolletje
schreef ooit een grapjas al
En ik maak ook geen dolletje:
die zijn voor riemen, roeien zal
een mens ermee, wat moet-ie anders
In geklaag ligt niet veel schranders
anders dan het legen van de lever
die wel vaart bij flink gezever
Maar de boel is goed op orde
de tuigage onder duim
en in een ruim, onledig ruim
Krioelt een blije kinderhorde
’t Schip rust stevig op zijn spant
Daarom dus geen misbaar, maar
Verheug u zeer, op meer gevaar, want
dit is uw kroonjaar!
Bij de viering van de verjaardagen van mijn ome Willem (75) en tante Corrie (79), voor de scheurkalender die hun familiecadeau is. Mijn ome Willem is voormalig matroos, alsook gepensioneerd leraar Nederlands.
Wij, de koning
altijd te rijk
op ons eiland
in zee van ellende
(zelfs in tijden van onttroning
noodruft en gezeik)
zijn de eigen heiland
op het weiland van de wende;
(kracht, en rust en vrede
beginnen diep van binnen)
brachten, suf, het wrede
konden dan vandaag verzinnen.
Deden we niet, verzetten die zinnen
vanuit ons steeds halflege land
dat wij intussen verzakkend ontginnen
blind voor zelf ontstoken brand.
Het lijkt nooit meer beter nu
maar het valt wel mee
luister naar de vogels, cru
of het ruisen van de zee
Zie, het goede ligt, voorwaar
in kleinkinders’ tekeningen:
tel, en zie met vreugd uit naar
meer van uw soort zegeningen.
Bij de viering van de verjaardagen van mijn ome Willem (75) en tante Corrie (79), voor de scheurkalender die hun familiecadeau is.
Verborgen, tussen bier
verdien ik
niets van wat ik krijg
Morgen mussen hier
dan zien ik
waar ik nu bij neerzijg.
Kokers vee en kerosine
kruien dit land leeg
koek van eigen deeg:
kanker, watersnood
ochtendstoor op brood
met, zonder toorn
onverstoorde eekhoorn,
in het bos om u te dienen:
ik, gestuurd en ingehuurd.
Goedemorgen, merels.