Ik houd niet van poëzie
(heb er geen tijd voor
maal er niet om
wil het niet lezen
vind dichtwerk stom).
Maar soms is ze niet te vermijden
(iets met rivieren, en laagland, en glijden)
(of iets met de gong, van de zee)
en sleept ze me tegen m’n zin toch nog mee
En mijn eigen woordgekrom
Ach, het is net kezen
Het nodigheidsmom
sleept het de wereld door
maar om de logica doen we het nie.
Het is 4 mei en diep in mij
krijst het om vergelding
voor het egoïsme, en
dat behoeft vermelding
ook mijn eigen domheid, ten
voeten uit de raarste
aan het onbegrip van ‘vrij’
bestaat echt nergens schaarste
Het is een prachtige jurk
al maakt-ie je niet mooier
dan je zonder bent
dat kan ook niet, een tent
maakt een man nog tot een schooier
of, als jij ‘m draagt, een kurk
zonder fles en, om te drijven
zee, want naar jou toe
met bede om te blijven
op een briefje dat, joehoe
geen woord kan overdrijven
jij bent wat ik hier doe.