Het regent, en niemand koopt de druppels
maar druppels zijn nergens te koop.
Het vloeit, dat wel, maar voelt niet als regen
ik kom als het vloeit ook geen wolkendek tegen
het stroomt en dus loop ik te hoop.
De wereld rammelt, van de knuppels:
tijd, voor hoenderhok.
Pas op achter je, waar het beweegt
en de duivel pardoes zijn pispot leegt
op je hoofd, hol lachend van boven
ik kan niks beloven
maar ik denk dat
we het zwaarste nu hebben gehad
er komen vast betere tijden.
Een eind, aan al het lijden.
Dus dan steek je achteruit
maar je stuurt weer bij
om je heen raast alles door
da’s verkeer, ben jij niet bij
jij verbaast je
om je blik
die dat des wegens om
geeft wat gas, geeft aan
slaat af
verdwijnt, met
stille trom.
Snirfneus snotkop potjefok
Slijmkeel kuchveel potjefok
Waaihoos natwoei potjefok
Potjefok, potjefok, potjefok.
je regen helpt niet
hij is geen gehoord commentaar
op doen en laten, laten vooral
ons mismaakte bal van gebaar
je regen helpt niet
ik word weer droog
en zelfs als ik verdrink of erin val
vergalt-ie geen pret aan de toog
je regen helpt niet
behalve de plantjes
die groeien, geuren, overal
de doodval van jouw standjes:
hooguit krijgt de tijd eens tanden.
Laat maar. Laat maar. Laat maar.
De roofvogels die
, laag in de lucht
al hun energie
vertetteren, vlak
boven het kwetteren
zijn mij toch, zucht
minder lief dan op tak
de vinken – die zijn ook
wat meer bij de pinken.
En de wolken zijn weg
op een stormloze morgen.