je slaat geen tralies in mijn kop
ik weiger ook te kiezen
want daar waar wordt gevochten
verliezen altijd twee
dus ik doe mooi niet mee
het is toch ook gesjochten
om zoveel te verliezen
om onzinnigs, hou toch op
ik zet de deuren open
de vrijheid moet eruit
en ook weer in, sliepuit
het ding is net een kat
die zijn dat ook, zo is dat
je kunt ze niks verkopen
in zichzelf daarvoor te blij:
die Gedanken frei.
“Hordes fruitvliegen zullen, hongerig…”
“Ik heb, tenminste, fruit.”
Zeker, want dat klopt
omdat je wel bent afgestopt
maar prachtig hebt gespeeld
en omdat tijd, goed voorbereid
een nieuwe poging veelt.
Bij de overwinning van het Nederlands Elftal, in de troostfinale van het WereldKampioenschap voetbal van 2014, in Brazilië, te Brasilia, op Brazilië, met 3-0.
Ik zou zo graag schieten op alles
Keihard, met gerinkel van hulzen
Maar al dat gedoodval weerhoudt me ervan
dus dan maar, om troost, weer wat gulzen
* plop *
De moesson komt
maar eens per jaar
met je handen in je haar
bekijk je pijpenstelen
Je denkt “verdomd,
daar gaat mijn was
weer natter dan het gras
dat groei zo goed kan velen.”
Het bliksemt van de donder
Laten wij snel dijkjes bouwen
kwestie van onszelf vertrouwen
help, we lopen onder.
Kan wel wezen
is allemaal waar
maar niet minder raar
naar, wéér niets, behalve
gedachten aan iets
dat heel erg rijmt op mixing –
laat ik er niks over lezen.
Bij de uitschakeling van het Nederlands Elftal, in de halve finale van het WereldKampioenschap voetbal van 2014, in Brazilië, te São Paulo, door Argentinië, na twee verlengingen (0-0) en strafschoppen (2-4).
Ik wil een vriendin met geen donder te doen
en heel erg veel zin in van alles.
Niet voor voortdurend, alleen voor vandaag
maar wel regelmatig, stiekem in stalles
en buiten en eigenlijk overal.
Jij vast ook, maar dat zal.