Winterstof
tot nadenken, sneeuwt naar benee
Heel de wereld ontevree
en de toekomst maar zinloos wenken
Mens, tel je zegeningen
durf naar de sterren te kijken
wat jij ook doet, ze prijken
altijd, mooier dan andere
winterdingen.
The arms of Orion.
En als in deze aflaattijd
ons kostje is gekocht
en wild verorberd, heeft de nijd
alweer gevonden wat ze zocht.
Wat mensen doen
dat zouden ze moeten laten
En wat ze stiekem haten
dat zouden ze moeten doen
Ik kan wel gaan blaten
over wat en hoe, vandaag en toen –
maar liever vul ik gaten
en geef ik jou een zoen.
Dat elke zet zo eenzaam is
behalve als je zelf bedacht
niet aan het spel te doen
dat elke handenklap en bis
wegvalt in de stille nacht
net als elke zoen
dat mag de pret niet drukken
Een mens moet meer verrukken
dan zelfverwachte heerserij
en hekserij gaan doen.
Naar aanleiding van
Die klaashazerij (met de eiermijters)
vuurwerksmijters en rendierpartij
Ik houd van de herfst maar niet erg van de winter
veel liever die wind dan dat graaie gesinter.
Wat hadden we dan verwacht?
Dat dit niet fout ging lopen?
Dat dreigen met zwaarder straffen ging helpen?
Dat zich dat echt aan onszelf ging verkopen?
Wat we verkochten was rede en recht
en al opgedane ervaring
Wat al krom is wordt niet recht
maar vecht, tegen verzwaring
Wat je moet doen en dat weten we best
is kijken naar de oorzaak
Dat je moet richten doet daar niets aan af:
we waren hier al, veel te vaak
Laten we nou toch eens echt wat leren;
de voortgaande sloop van wat werkt ’s keren
en niet meer verbaasd aan de zijlijn staan
Laatste kans hoor, anders gaat ze eraan
, die maatschappij van ons.
Bij het overlijden van grensrechter Richard Nieuwenhuizen.