Maand: februari 2005

Er is hier, altijd
Als je gelooft
Dat hier, altijd
Altijd hier is
Hier altijd al tijd
Al al die tijd hier
Is hier altijd daar
Maar ik denk dat daar
Meestal hier is,
Vandaar
En hier is het, altijd
Te laat.

Er staat een standaard op
Die in een halve krantenkop
De waarheid overschrijdt

Ja, het is een triestig feit
Maar maar half zo’n strop
Als de waanzin verderop

De koppen in het zand
Het hoerenjong in vlammen
Vuur waarnaast een heer van stand
Zijn stoppels staat te kammen.

Over Lubbers, Darfur, en de weg, die Nederland kwijt is.

Ik zie een nieuwe vorm van hoop
Door stadions heen rennen
Fel, gedurfd, en onverwacht
Elke vijand jennen

Ik wacht maar op die olifant
Het liedje raakt niet uit
Mijn ziel, heel stiekum, juicht vast
Voor de Rotterdamse guit

En dan zijn er dus plots wel twee
Een zwarte en een witte
Leeuwen voor de wereld, om mee
In de maag te zitten

Wereld, pas maar op

Naar aanleiding van de vriendschappelijke wedstrijd tussen Oranje en Engeland (0-0), waarin Dirk Kuyt weer meer deed dan nodig was – omdat-ie deed wat kon.

Want als oranje weg is
Dan blijft alleen nog blauw
Met rood en wit wordt dat
Vanzelf
Lauw, en flauw, en grauw:
Weg met de republiek.

Café Lugosi’s, Haarlem.

Als ik weer wiel- en willoos
Van toog naar tapper schuim
Verdient de stad een wazige
Maar helderfelle pluim

Want als ik dan weer thuiskom
Is sinds jaren her
Mijn leven weer zijn eigen ster
Da’s prachtig, wat ik brom.

Café Lugosi’s, Haarlem.

Bij het opdrinken van mijn derde fooi, als taxichauffeur.