In bordeauxrood uitgevoerd
Maar vaal geïmporteerd
Fletser dan door blauw geroerd
Daarom kaal vereerd
Leeft breder zweven
Dwars doorheen dit streven.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
In bordeauxrood uitgevoerd
Maar vaal geïmporteerd
Fletser dan door blauw geroerd
Daarom kaal vereerd
Leeft breder zweven
Dwars doorheen dit streven.
Terras van Café de Roemer, Haarlem.
Als de hoon van koffiebonen
Versgebrand, vervalt
Eindelijk de filtermaling
Wijdverbreid de vuist balt
Zal ik, moe van de verschaling
Toch nog volvoldaan
Mij een goede winnaar tonen:
niet aan de espresso gaan
Weg met Berlusconi.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Als jouw kin zo echt, oprecht
De wereld in zou wijzen
(niet zo fel en opgelegd
steeds terecht zou wijzen)
Zou opeens dat mat debat
(überhaupt umsonnst)
Zich als middel herbewijzen
(waar het nu als doel rondgonst)
(en als ik van jou hield zou ik
dat niet nodig vinden)
Nu verwaai jij, voor de vriesdroog,
Nog met niet-bestaande wind, en.
Gaat het leven door.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij toeval op de dag waarop vriesdrogen als alternatief voor crematie werd geïntroduceerd.
Wie het Kindeke Jezus wil
Moet eerst Maria worden
En van alle overdwarse horden
Is dat pas de eerste, gil
Niet naar mij als wat niet was
Ook niet meer kan komen
Zelfs uit lager bomen
Haalde niemand dat al ooit
Maar verwacht van mij nooit
Dat ik hoop niet deel
Uit de schaduwen ontspringt zoveel
Dat plots oprijst uit de as
Lees, ik zal er zijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij de zwangerschap van prinses Maxima?
Ik zie daar geen viering in
Ken geen liturgie
Kan niet plots geloven in
Wat ik nergens zie
Maar voor wat ik voel wil ik
Werelden verzetten
Zonder op mijzelf te letten
Anders dan in eerlijkheid
Wat ik ben zal zo voldoen
Tot het einde van mijn tijd
Als het dat maar voor mij doet.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Jij moet niks, jij moest al nooit iets
Maar ik mag jou zo
Daarom mag jij vast van alles
Zelfgekocht kado
Met een felblauw lintje
Om mij heen gestrikt
Heb jij mij zo onbedoeld
Uit mijn la gepikt
En je mag me houden als
Je mij maar niet verliest
Onderweg laat vallen als je
Laat naar huis toe fietst
Want dan ben ik voor de vinder.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Wie een barricade zoekt
Zal ‘m altijd vinden
Onder wapenbroeders
Altijd horen wat-ie wil
Wie oprecht en stil
Heel ver weg van moeders
Zoekt naar echte vrinden
Ziet zich snel vervloekt
Kil, in dit leven
Blijft er dat streven
Dat eeuwiger wezen
Waarvoor ik niet vecht
Omdat het er, simpelweg, is.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Als, beneden leeuwen
Bovendromen loont
Spookt doorheen de geest van Zeeuwen
Wat in kale keten woont
Onverzoenlijk hard gewaai
Overloos van kaai tot kaai
Stuivend zand in wolkse draai
Breder, ode, thuis.
Café Stiels, Haarlem.
Ongeveer zo echt
Als de koolstof om je ogen
Klinken tranen in je snik
Gaan je tranen nooit meer drogen
Leeft beleefdheid in je blik
Doe je gletschers smelten
Liever zet ik mij op stelten
Ik verdraag die kou zo slecht.
Café Stiels, Haarlem.
Zonder verder overleg
En zonder verder dralen
Ga ik zo de vijfenvijftig
Onverwacht nog halen
Dat had niet gebeuren mogen
Dat zou veel te overwogen
Veel te vaag verbogen zijn
Maar ik ben er ook al dertig
Werd daarvan ook al niet fertig
Zal mijn tijd wel duren.
Café Stiels, Haarlem.
Bij de 33ste verjaardag van Velden.