En de radio aan erbij.
Want we moeten gezellig bouwvakken
En we laten de mores
Maar prettig vervlakken
Want willen er lekker lawaai bij
Wij eikels.
Toneelschuur, Haarlem.
En de radio aan erbij.
Want we moeten gezellig bouwvakken
En we laten de mores
Maar prettig vervlakken
Want willen er lekker lawaai bij
Wij eikels.
Toneelschuur, Haarlem.
Blaag, met je brilblik
Lijm je nog geen been
Waar de dooie hond ’t afbeet
Loop jij ermee heen
Dus weet ik wat ik toch al weet
En geef ik fijn geen kik.
Toneelschuur, Haarlem.
Donkere wolken pakken zich
Samen boven mijn arme land
Maar ik ben niet bang voor storm
Of voor wereldbrand
Ik weet als oplettend mens
Allang wat hiervan komt
Het gaat gewoon hard regenen
Tot de onzin weer verstomt.
Toneelschuur, Haarlem.
Ze zei “om mijn uiterlijk geef ik geen ruk”
Ik vind dat ze dat wel had moeten doen.
Met de juiste jurk aan was ze wereldkampioen
Ze kon dat nou wel zeggen
Maar Jezus, wat een stuk.
Toneelschuur, Haarlem.
Vrij, naar Jekkers.
Ik trek mijn paarse jakje aan
En dans als een debiel
Door al diezelfde straten waar
Uw zotte stilte viel.
En u lacht nu, da’s goed
Blij dat ik u beval
Als nar is dat wat ik bewaar
Als kroning op mijn mal
Maar ik zie u daar straks weer staan
Toneelschuur, Haarlem.
Ik denk, ik ga mij vragen
Om een koen en helder hart
Dat oprecht kan blijven denken
Waar zich heel ons volk verwart
Dat het zichzelf gelijk geeft
Niets is minder waar
Wat het wel gedaan heeft
Is mij zonneklaar
Het is, massaal, gaan spijbelen.
Toneelschuur, Haarlem.
Donkere wolken pakken zich
Samen, boven mijn arme land
En ik zet mijn zonnebril op
Anders doet de wind, zo prachtig
Aanrazend over de wereldrand
Veel teveel pijn aan mijn moeie kop.
Toneelschuur, Haarlem.
Tweedracht is geen haat
Maar kan daar wel toe leiden
Laat u door ’s lands dwaze pers
In Godsnaam niet verleiden
En laat de leipe Langendam
Die hetze voert waar er geen was
Zich schamen en bekennen
Wat zo helder is als glas
Wie hard betoogt, vangt hard betoog
Dat maakt vanzelf klimaat
Dat niettemin in niemands staat
Mag leiden tot dom moordgepoog
Want dat is altijd fout
En net zoals het gissen naar
De motivatie stout
En reden voor meer misbaar –
waarom dan nog gerouwd?
Dat is dan enkel laakbaar.
Toneelschuur, Haarlem.
Zie
Ik leef, in zoveel woorden
In een land waarin zelfs jij
Ongestraft beweren kunt
Wat je erover zei
Dat een extremistisch rund
Je daarin kon vermoorden
Doet daar niets aan af
Ik blijf Neerlands tot mijn graf
Laat mijn land door niemand kapen
Leeuw moet winnen, van de apen
God behoede Nederland
Voor onbegrip en wereldbrand
Toneelschuur, Haarlem.
In reactie op iemand die me mailde dat ze er na
trots op mijn Nederlanderschap. De moord op Fortuyn is niet in de geest van ons land. Ze hoort er niet bij en juist nu wil ik Nederlander zijn en dit afkeuren.
Steeds, als het spannend wordt
Droom ik van jou
Maar ben ik allang weer wakker
Daar gaat de droom aan gort
Niet waar ik wou
Toch is de morgen niet brakker
Omdat ik weer weet
Dat ik dat wat ik droom
Droom, omdat het geen droom is
Maar leven
Omdat ik de droom
Die hier net nog vergleed
Leef, omdat het een droom is
Nog even
Zon over Haarlem, maandagmorgen.