Wie is hier slaaf van de laffe verwarring
Ik als ik inkap op andermans fout –
Gutsend geheeld in mijn bloede verstarring
Moordend zoals me de rede beveelt –
Of hullie wat wonden verduistert in zout:
Noodlot met grijnslach voor ongeprijsd volk
Ondood al voordat de ziel zich vereelt
Blauw van plichtsdwang, stram van maalkolk?
Rust en boete, haat en honen
Schuldig door de eeuwen heen
Dat onzaligheid mag lonen
Christenhonden en hun been
Dood en doden, doornenkronen
Hij die vrij van invalshoek is,
Werpe snel de laatste steen.