De dichters gaan dood
en de wolken verdichten
verkleuren ook,
zwarter van kijken
En de verarming, lichters ontbloot
dat kolkend wil verplichten
wentelt zich in dom gestook
en loopt hier, over de lijken.
Toch geef ik u dit op een briefje
(bij de ziel van mijn niet-bestaand liefje):
Alles komt altijd weerom.
Bij het overlijden van, na Gerrit Komrij, Rutger Kopland.