Meisje, ik zou weinig liever
Maar, misschien, wel iets
Ach, ik weet ook niet waarom
Recht is vaker zomaar krom
Iets wel vaker niets
Liever leven dan
Waar ik in mijn vrede leef
Weet ik wat niet hoeft
En geef ik, alles kan
Nu nog leren vatten
Wat je terugkrijgt, dan
Als man.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Jawel, dat wil ik best
Maar nergens, diep in mij
Pleit mij dat van eigen reinheid
Of verlangen vrij
En niets daarvan is rasbepaald
Simpeler, het hoofse
Niemand die zich respecteert
Gelooft dat, maar ik ben
Wat ik niet vermijden kan
Wil ik ook niet lijden dan
Moet ik mij wel zijn
Er is echt niets anders
En toch is het dijn.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Als nu blijkt dat
Schelden helpt
Maar ik, tezelfdertijd
Op een welbewaakt moment
Van schrik, iemand omrijd
Is het dan absurd dat ik
In half-verdwaasd ontwaken
Niet meer doorheb hoe en waar
En hard ik ‘m moet raken?
Ik denk van niet, maar
Weet, wat je ziet
Enkel de verwarring
Anders is er niet.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Bij mijn 16de rijles, en een gewonnen conflict, met Nieuwe Vide, over voor mijn deur opgestapeld grof vuil.
Twee blauwe snavels knikken
Stemmig op en neer
Boven middagbranding
Daar passeer ik weer.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Het kan een kwestie zijn van
Teveel aan rechtgerichtheid
Maar alles objectief gezien
Is er geen tegenlicht
Een mens die voor verstrooidheid zwicht
Zal kalme rust verliezen
Zelf aangesticht.
Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen, vestiging Haarlem.
Bij het vergeten van mijn paspoort, ter theorie-examen.
Marmerlei die kilspreekt van
Voorgoed geloosd granito
Stil veelkleurig uitgelicht
Heel het leven dito
Wil ik wel geloven dat
Dwars door natte straten
Dimlicht kruisend, stadsverlaten
Dit een werksterk ding is
Maar op mijn ziel, die onverwacht
De nacht door naar het leven lacht
Maakt dat niet langer indruk
Ik wil gek, en overtoverd
Afgedakt, voorgoed ontpoverd
Liefst niet langer stuk.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
De laatste keer dat dat
Op straat, maar zo, gebeurde
Stond kort erna de wereld
Jarenlang in brand
Nu het, op een ander grond
Een weliswaar betreurde
Weer nachtegaalt en merelt
Om kwaad geheven hand
Is kwaad’s geheven hand
Te nader dan mij lief
Toch blijf ik in dit land
En, zo ik altijd doen zou
Op des prinsen hand
Ook in ontij trou
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Haal mijn haat niet nader
Kap dat cultiveren
Laat door overkappend glas
Zonlicht triomferen
Broei zich completeren
Volrond rood en helder groen
Zich wreken op een zappend ras
Van wie er niet toe doen
Altijd maar weer bezig
Knokig, arm, onvlezig
Van verdringing vader
Doe mij nieuwer toen.
Nieuwe Toneelschuur, Haarlem.
Regendansje, hier, van mij
Om jouw botte kop
Dat ik echt van harte hoop
Op ladingen, erop
Hele grote hagelstenen
Weet, van duif en ei
En dat ik, zomaar, onverwacht
Hee, daar gaat Isis voorbij.
Mijn God, wat ben je mooi.
Lugosi’s, Haarlem.
Niet over, wel met dank aan Dick.
Je kunt, van vermoeidheid
Soms nauwelijks meer kijken
Dat kost je de blik op
Weidser wijken
Wie, in stramheid
Niet wil reiken
Naar een dunner kop
Vrijer kijken
Geeft zichzelf de klop, erop
Zal vast veel bereiken
Toch beklijft de strop
Moet je ook niet zeiken.
Lugosi’s, Haarlem.