Categorie: Uncategorized

Als jij een regent was
Reed ik de guillotine
De ossen na het plein op
Om er aan te verdienen
Niet eens uit principe.

Toneelschuur, Haarlem.

potfok hemel teringterg
het klikt, en prutverkennert
het blaast mijn fontjes stiekum op
het rendert alles op zijn kop
en ik zit hier met microsof
nee hemel, dat is tof.

Microschoft Internot Exploder 6 wijst als eerste browser default Verdana aan als font voor webpagina’s die geen fontdefinitie bevatten. Erg naar als die Times New Roman je bedoeling was, al die jaren. Vooral omdat die Times een puntsgrootte kleiner uitvalt, voor het oog, bij de standaard fontsize 3. Nee, neem dan een voorbeeld aan de fijnprima Netscape 6.1. Dat ik het nog eens zou zeggen. Plugplug.

ik vis, dus
ik leef onder loodgrijze luchten
waar windhanen zuchten
in piepende zwenk
zwaluwen vluchten en

ik reik naar buiten waar
levend romanzang wacht
achter mijn schermnacht
en luchtlekke ruiten

platverwaaid pannendak
vastverklampt mos
storm en gitaren
mijn stad laat niet los.

Over wat mijn broer ‘vissen‘ noemt en het huidige uitzicht.

maar ik weet
dat ik niets moet zeggen
je moet zien, mettertijd
dat je altijd vermijdt
jouw beeld op het mijne
te leggen.

Dit gaat niet over NetCast, maar is een antwoord op een opmerking die Juliëtte ooit tegen me plaatste: “je leeft in het verleden”.

hardwint kegelt
over de gevel
laatwater zamelt zich
boven de platen

diep zuchtend kraken
breekt plonzend de val
die ik voor mijn ontwaken
al vloog in mijn mal

en dan dus het dak op,
zielsnood en al.

Nadat, middenin de nacht, wegens grootscheepse lekkage, een plafondplaat, met daarop 20 liter water, op mijn bed was gelazerd – waar ik al niet meer op lag, omdat ik bij eerste druppel ernaast op de vloer was gaan liggen, op een matrasje. De kat, Gympie, die normaal terrified vlucht voor alles wat beweegt en/of geluid maakt, bleef nu liggen alsof er NIETS aan de hand was. Nou vraag ik je.

Lief, het is
Een kutdorp en
Ik wil
Er niet meer zijn

Ik heb zoveel gegeten dak
Sinds morgen dik ga zijn,
En ik heb al dagen ademnood
Want ik rook teveel

En niets maakt meer uit
Niets maakt meer uit

Maar alles slaat me op de keel

Lief, ik dacht aan later
Maar jij riep nu, toen toen
Nu vertrouw ik nergens op
Geen flirt, geen arm, geen zoen

Alleen op tranen

Da’s allemaal normaal,
Daar valt niks aan te doen
Maar ’t duurt nu al drie jaar
En het verdwijnt niet met geboen

Alles slaat me op de keel

Waldfischbach-Burnalben.

I am not otaku but live through this
spliced cable that carries my spear
so the wonder of holding you here
is real as I was when I had you to miss

Kaaltaal maar zoekende
Kilstillig vloekende
Vecht ik mijn weg naar een
Bredere tijd

Meer dan verbeten
Want bloedrauw verwond
Haak ik mijn heil aan
Het wereldrond

Zonder mond

Nog gevonden IV.

Eenmaal dor herleeft het hangen
Tot de rovers weer ontwaken
Ali beeft van grijnsverlangen
Hier valt heel wat nood te kraken

Blinkend zweeft de olielamp, weer
leeg, want zonder geest
En Baba, hij lacht met de camera mee
En wast vast zijn handen in mosterdgift.

Vervolg op All’ akhbar!. Naar aanleiding van hernieuwde raket-aanvallen op Bagdad, door de VS uitgevoerd als respons op een nieuwe expeditie tegen de noordelijke Koerden door Saddam Hussein.

Belgen verzwelgen zich
Meer dan massaal aan de
Fotofun

Plots meebeproefd en
Tot zingens bedroefd, grimmig
Fotofun

’t Is ook geen wonder, bij
Zoveel gedonder voor
Fotofun

Zal ik dan slapen, me
Gapend vergapen aan
Fotofun?

Denk van niet.

Als niemand hier ooit een wet voor geschreven heeft, moet die er gauw eens komen (meer dan Murphy). Dit is het vervolg op Fotofun, en ik ben diep geschokt te zien hoe profetisch gedichten kunnen zijn, in dit geval t.a.v. de zaak Dutroux en het onzalig lot van zijn slachtoffers. Rust in vrede.