Steeds hetzelfde ritme
zorgt voor meer verdieping in
ritme, ritme, ritme
wat heeft het anders voor zin?
Steeds hetzelfde ritme
maar telkens heel nieuw beeld
ritme, ritme, ritme
ik raak nooit verveeld
Steeds hetzelfde ritme
Telkens ander visioen
Dat is hoe ik het moet doen:
met steeds hetzelfde ritme.
Antwoord op opmerking van Bert-Jan Zuiderduin (15? jaar na dato).
Ik vind vrijdag echt geen dag
om blij, over te zijn
ik werk in het weekend maar al
was dat anders, fijn
werd het niet, geen lach
geen grein van openend
verschiet:
weekend zit het werk dwars
en zo is het, anders ziet
u het, fout, nog anders:
de oude week is vol, moet weg
doe toch eens iets schranders
maak de mens vrij, rust als nodig
werk als kan, rest overbodig.
Nieuw werken is zooo vorig decennium. Nieuw Leven, dat is wat moet!
En nu is het niet meer gedichtendag
En dus tijd om gedichten te schrijven
Wie regelt, betegelt, omhekt en beperkt
zal geen dichter zijn
Dat hoeft ook niet altijd
maar is wel fijn
omdat dichten het leven verwerkt
en, anders dan in onze lijven
niet leidt tot stress maar naar lach.
Omdat het de dag tevoren wél (afschuwelijk concept) Gedichtendag was. Het is altijd gedichtendag! De titel is als Latijn bedoeld, niet als Engels.
Ik houd niet van kunstjes
en zelden van kunst
maar kus wat ik kunst vind, dat wel
Ergens in de huidige hel
moet, zou ik zeggen, de vrijheid bestaan
om vrijheid tot kunst te verheffen
Als ik daarlangs loop, of ertegenaan
dan hoop ik dat, daar, te beseffen.
Wij wensen de Bert Brussen
die, met zijn neus ertussen
toch altijd amuseert
want nergens iets van leert
Een mooier bord, voor voor zijn kop
Een beter leven dan de strop
Waar hij het nu mee doet
Een mooier land, want dat is goed
en minder burgers zoals ik
(toch blij dat ik mijzelf ben, pik)
Aangaande @bertbrussen die mij “dichtgetikte, babyboomende (sic!) KUTburger” noemde. Compliment, gezien de maker.
Ik had echt heel veel liefde
maar die is opgebruikt
vertrapt, versmaad, vernederd
en zo nooit echt ontluikt
ze is wel vaak ontloken
maar nu zijn, waar de hartjes
middenin eruit gestanst zijn
dus mijn luiken zwartjes
dat krijg je ervan, wat
had je gedacht, dan
dat ik je ooit zou vergeten?
Even zweven
is beter dan niet
want over de rand
ligt meer in ’t verschiet
en er is altijd meer rand
in het land
en de ziel zal het niet
niet vergeven.
Voor wie eenmaal tempeliert
is het lastig matigen
Hooguit gaat het trager
(dat is voor de statigen)
Feest bij hoog, en lager:
er moet meer gebierd
zo is het altijd geweest:
niets is leven, als geen feest.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Nee hoor, niet
Nou ja, misschien
Maar dan ook wel voor tien
(half is maar zozo)
ALS ik jou doorregen blief
dan louter voor de show:
voor meer heb ik te lief
– ik houd niet van verdriet.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Dit jaar begint met roven
Niet door, maar van mij, als het lukt
Dat lukt dus niet, want
moet je geloven
ik ben niet van de pot gerukt
en laat mij kool niet stoven:
ik verzet, met hand en tand.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.