Verander de boel dus
begin bij jezelf, zoek
niet naar wat lijkt maar
naar wat werkt, hele klus
Slik niks voor zoete koek
maar draag wel bloemen in je haar:
leef de wereld beter.
Mulligans a/d Amstel
Verander de boel dus
begin bij jezelf, zoek
niet naar wat lijkt maar
naar wat werkt, hele klus
Slik niks voor zoete koek
maar draag wel bloemen in je haar:
leef de wereld beter.
Mulligans a/d Amstel
Men kan zo thigmo willen wezen
weg te duiken voor het nieuws
dat alles wat wij vroeger prezen
vroeg of laat gaat vallen
Maar liever laat ik, door
de klap erna
mijn zielscomfort
niet meer vergallen
Ik verwacht het ergste want
dan komt het meestal niet
en als toch dan hoorde dat
dus ook niet veel verdriet.
Ik zie een man die zijn kind draagt als doos
vol met boodschappen, nors en
zaterdagboos
Moeders kijkt meer naar aanvallend verkeer
bang voor klappen en morsen
en klaar met verweer
Ik drink wat nieuwerwets “koffie” heet
en ik check of mijn kloffie al dampt van het zweet
zo vlak voor ’t mediteren.
Ik schrijf gedichten
echt nooit voor een ander
ik vind dat niet schrander
niet puur en niet chique
het vuur, de mimiek
en de aandacht van lezers
ik blijf er voor zwichten
maar zal me er zelden op richten
noodzakelijk kwaad als de herrie
van frezers.
Tussen sterrenkou en stralers
en het blatend bokbierbord
Vrolijkvrouw en superbalers
wordt het leven omgegord
Met wat warmte langs de lever
en een burger op je bord
krijgt de burger moed, gezever
en gezanik om de sport
vullen elk terras
Liefde is een leger glas.
Als ik mijn quasi niet kwijt kan
of mijn c bij nuanes niet vind
dan gooi ik mijn iPad dwars door het raam
en kijk door de ster naar het lover
Over driehonderd jaar,
als iemand dit leest
dan denkt-ie
waar ging dit in godenaam over?
Men zegt dat
in donkere krochten
(die trouwens aan het
daglicht liggen)
al die mensen niets meer mochten
maar ik was erbij:
zij waren vrij.
Kerosine, creatine
stralen gouden ecoline
windturbine, geld verdienen
Oekraïne: zinkmarine
Velden vol zwaxinelichtjes
Muren vol bederfgedichtjes
Klaslokalen vol plakkaatverf:
binnenzeeën vol gesterf;
WAT gaan we hier eens aan doen?
Met dank aan Sjaak Vrugt en ander gespuis in Lugosi’s.
Ik turfde al je grote daden
Kwam ik tot twee hoog
Ik checkte zelf je tas, ontdekte
dat je me beloog
Nu ben ik goed, maar nog niet gek
mijn hoed zit vol met veren, pek
en leren dat je daarvan
dan weer doet
Dus zoek het uit, vermaak jezelf
maar voortaan zonder mij
ik blijf wel op mijn bergtop, want
die bergtop maakt me blij.
Ik verloor, hier aan het water
alles, maar ik heb voor later
toch nog veel van wat ik ben bewaard
dat valt niet iedereen op
ze denken vaak, dat ik ze fop
maar zo de gasten zijn vertrouwt de waard
en aan mijn lieve draairivier
doe ik niet mee aan dom vertier
nee zeg, ik val nog liever in mijn zwaard
ik glimlach, maar ik neem het mee
ik adem hier, dichtbij de zee
de lucht van weinig, dat me wordt bespaard
zo is mijn stad, ze neemt en geeft
ze kijkt naar dat wat jij beleeft
en is geamuseerd, maar nooit bezwaard
mijn stad, onder de wolken
die steeds wilder willen kolken
veegt je zonder gêne, van de kaart.
Mijn stad is hard, en harteloos
maar heel erg mooi en nimmer boos
je woede neem je zelf maar lekker mee
En niets van mijn stad klopt ooit helemaal
maar ze is wel een prachtig verhaal:
mijn kleine stad, waarvan ik zo houd, bij de zee.
Waarin ik het woord ‘nonstrop’ uiteindelijk niet gebruikte.